After 2 (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 104

Songs for this chapter:

Pretty Hurts - Beyoncé

Broken Hearted Girl - Beyoncé

———————————-

De rit naar de buurt waar ik opgegroeid ben is makkelijk en bekend, ondanks het sneeuw dat naar beneden blijft vallen. Ik dwing mezelf om te schreeuwen, hardop te schreeuwen in mijn kleine auto voor ik thuis kom. Schreeuwen is moeilijker dan ik had gedacht, zeker omdat ik niet wíl schreeuwen nu. Ik wil huilen en verdwijnen. Ik zou er alles voor over hebben om terug te gaan naar de dag dat ik voor het eerst aankwam op de universiteit, ik zou mijn moeder's advies aangenomen hebben en van kamers verwisselen. Mijn moeder had zich druk gemaakt dat Steph misschien een slechte invloed zou hebben, als we eens geweten hadden dat het de onbeschofte jongen met de krullen het probleem zou zijn.. dat hij alles van me af zou nemen.

Mijn moeder's huis is maar twee uur van het studentenhuis af, maar het lijkt veel verder. Ik ben niet thuis geweest sinds ik hier wegging, een paar maanden geleden, en dat komt door Harry. Als Noah en ik niet uit elkaar gegaan waren, zou ik hier veel vaker geweest zijn. Ik dwing mezelf om niet meer aan Noah te denken, voor ik weer begin te huilen. Ik focus me op de weg voor me wanneer ik langs Noah's huis kom, en ik rijd de oprijlaan op bij mijn moeder.

Wanneer ik bij de deur sta weet ik niet of ik moet kloppen of niet, het voelt raar om te kloppen maar ook ongemakkelijk om hier zomaar naar binnen te lopen. Hoe kan het dat alles zo is veranderd sinds ik hier wegging?

Ik besluit maar gewoon naar binnen en mijn moeder staat bij de bruine leren bank, helemaal opgemaakt, in een jurk en pumps. Alles ziet er hetzelfde uit, schoon en perfect georganiseerd. Het enige verschil is dat het kleiner lijkt, misschien omdat ik zoveel tijd in het huis van Ken doorgebracht heb. Het huis is warm en het ruikt naar kaneel, door mijn moeder's obsessie met geurkaarsen. Ik doe mijn schoenen bij de deur uit, wetend dat mijn moeder geen sneeuw op haar gepolijste hardhouten vloer zou willen. Het huis is klein en niet heel aantrekkelijk vanaf de buitenkant gezien, maar van binnen is het mooi ingericht.

"Wil je wat koffie, Theresa?" Vraagt ze voor ze me een knuffel geeft. Ik heb mijn koffie verslaving van mijn moeder.

"Ja, alsjeblieft." Zeg ik met klappertanden van de kou.

Ik volg haar naar de keuken, niet zeker hoe ik dit gesprek moet beginnen.

"Dus, ga je me vertellen wat er gebeurd is?" Vraagt ze en ze gaat aan de kleine keukentafel zitten. 

Ik haal diep adem en neem een slok van mijn koffie voor ik antwoord. "Harry en ik zijn uit elkaar."

"Waarom?" Vraagt ze. 

"Nou, hij blijkt anders te zijn dan ik had gedacht." Zeg ik. Ik wikkel mijn handen om de hete mok koffie om mezelf af te leiden van de pijn in mijn hart, en me voor te bereiden op mijn moeder's antwoord.

"En wie dacht je dat hij was?"

"Iemand die van me hield." Ik weet niet zeker wie ik dacht dat Harry was.

"En nu denk je dat hij niet van je houdt?"

"Nee, ik weet dat het zo is."

"Waarom ben je daar zo zeker van?" Vraagt ze me koel.

"Omdat ik hem vertrouwde en hij me heeft bedrogen, op een verschrikkelijke manier." Ik weet dat ik de details hier buiten houd, maar vreemd genoeg voel ik de drang om Harry te beschermen van mijn moeder's vooroordelen. Ik voel me er stom voor, zeker omdat ik weet dat hij niet hetzelfde zou doen voor mij.

"Had je daar niet aan moeten denken voor je met hem samen ging wonen, denk je?"

"Ja, ik weet het. Ga je gang, vertel me hoe dom ik ben en dat je wist dat dit zou gebeuren." Zeg ik.