After 2 (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 137

Ik had besloten mijn haar stijl te laten voor vandaag, om iets anders te proberen, maar toen ik in de spiegel keek besloot ik het uiteindelijk toch te krullen. Ik neem te lang de tijd om me klaar te maken en het is al bijna tijd om te gaan. Door het stoom in de badkamer weet ik dat Anne net gedoucht heeft, wat mooi is, want dan heb ik de badkamer voor mezelf. Ik ben zenuwachtig voor vandaag en voor hoe het zal gaan. Ik hoop dat Harry zich in weet te houden, of het in elk geval probeert.

Ik besluit mijn make-up simpel te houden. Ik draag alleen een laagje foundation, een zwarte eyeliner en mascara. Ik was van plan ook oogschaduw op te doen, maar na drie pogingen geef ik het op.

"Leef je nog?" Hoor ik Harry vragen.

"Ja, ik ben bijna klaar!" Roep ik terug en ik poets snel mijn tanden voor ik de badkamer uitloop.

"Ik neem een snelle douche en dan moeten we gaan, als je nog steeds naar mijn vader wil." Zegt hij wanneer ik de kamer binnenloop.

"Okay, ik kleed me wel om terwijl jij onder de douche staat."

Nadat hij de kamer verlaten heeft loop ik naar onze kast om mijn nieuwe zwarte jurkje te pakken. De zwarte stof is dik en de hals is hoog. De strik aan de voorkant, om mijn middel heen, is groter dan het er eerst uitzag, maar ik draag er toch een jasje overheen omdat de jurk geen mouwen heeft, en het buiten vriest. Ik pak mijn bedelarmbandje van het kastje en doe het om mijn pols. Ik voel vlinders in mijn buik, elke keer als ik de perfecte woorden lees.

Ik kan maar niet beslissen welke schoenen ik aan moet. Als ik ga voor hakken, zie ik er waarschijnlijk over-dressed uit. Ik besluit mijn zwarte flatjes aan te doen, en trek een wit jasje over mijn jurk terwijl ik wacht op Harry. Een paar minuten later gaat de badkamerdeur open en loopt Harry de kamer in, met alleen een handdoek om zijn middel geslagen. Oh. Hoe vaak ik hem ook zie, ik verlies altijd mijn adem. Starend naar Harry's half naakte lichaam, vraag ik me af hoe ik ooit heb kunnen denken dat tattoo's niet aantrekkelijk zijn.

"Holy shit." Zegt hij terwijl zijn blik over mijn lichaam glijdt.

"Wat?"

"Je ziet er.. ongelofelijk onschuldig uit."

"Is dat goed of slecht? Het is kerst, ik wil er niet onfatsoenlijk uitzien." Leg ik uit, onzeker over mijn kledingkeuze.

"Nee het is goed. Heel goed." Zijn tong gaat over zijn onderlip en ik moet wegkijken voor we dingen beginnen die we niet af kunnen maken. Niet nu, ten minste.

"Dankjewel. Wat doe jij aan?"

"Wat ik altijd aan heb."

"Oh."

"Ik ga me niet anders kleden om naar mijn vader's huis te gaan."

"Weet ik.. misschien kan je het shirt aan dat je moeder je gegeven heeft voor kerst?" Stel ik voor, al weet ik dat hij het nooit aan zal doen.

"Geen sprake van." Zegt hij en hij loopt naar de kast om zijn zwarte broek te pakken. De hanger valt op de grond en hij laat het liggen.

Ik rol mijn ogen en besluit er niks van te zeggen. In plaats daarvan loop ik naar de deur terwijl Harry's handdoek op de grond valt.

"Ik ben in de woonkamer, met je moeder." Zeg ik en ik probeer niet naar zijn lichaam te kijken.

"Ga je gang." Zegt hij met een grijns, en ik doe de deur achter me dicht.

Ik vind Anne in de woonkamer, in een rode jurk met zwarte hakken, heel anders dan de kleding die ze normaal draagt.

"Je ziet er prachtig uit." Vertel ik haar.