After 2 (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 108

Song for this chapter:

Amnesia - 5SOS (perfect voor dit hoofdstuk, pls luisteren, het lied is perfectie)

—————————————————-

Ik stap in zijn auto en probeer niet op het bekende geurtje van Harry te letten waar de auto naar ruikt. Hij klimt achter het stuur naast me en start de auto.

"Heb je het koud?" Vraagt hij.

"Ja." Antwoord ik en hij zet de autoverwarming aan.

"Je had hier niet heen mogen komen." Vertel ik hem en ik herinner mezelf eraan dat ik niet in zijn auto hoor te zitten.

"Anders zou je nooit met me praten." Zegt hij alsof zijn idee niet compleet gestoord is. Ik houd mijn blik gefocust op de weg.

"Zoals ik al zei, ik heb een reden dat ik je ontwijk Harry."

"Ik weet het baby, ik mis je zo erg."

Mijn buik kriebelt door het woord 'baby', maar ik negeer het.

"Je hebt me gisteren nog gezien, en noem me niet zo. Hier naar rechts, het hotel is hier dichtbij."

"Ik kan niet geloven dat je in een hotel slaapt." Hij haalt zijn hand door zijn haar.

"Ja.. ik ook niet." 

"Je kan in het appartement slapen, ik overnacht wel in mijn oude studentenhuis ofzoiets."

"Nee." Hoe graag ik daar ook zou willen slapen, ik krabbel nu niet terug. Ik ben zo sterk gebleven, sterker dan ik van mezelf had verwacht en ik ga het nu niet verpesten.

"Stop met moeilijk doen."

"Moeilijk? Je bent toch niet serieus nu? Ik hoor niet eens met je te praten nu! Ik hoor niet eens bij je in de buurt te zijn!" Roep ik.

"Kan je even rustig doen? Nou, wat is er mis met je auto? En waarom verbleef hij daar ook?"

"Ik weet niet wat er mis is met mijn auto." Grom ik. Ik beantwoord zijn vraag over Trevor niet, dat zijn zijn zaken niet.

"Ik kijk er wel naar." Zegt hij en hij parkeert zijn auto naast de mijne.

"Nee, ik bel iemand. Ga maar." Ik stap uit de auto. Ik weet zeker dat hij zo kan zien wat er aan de hand is, en het kan maken, maar dat wil ik niet. Hij doet alsof er niets gebeurd is en dat maakt me razend.

"Nee, ik zei dat ik er naar ga kijken." Zegt hij onbeschoft en ik rol mijn ogen. Ik probeer bij één emotie te blijven: mijn boosheid. Als ik niet boos ben word ik verdrietig en ik wil niet dat hij me ziet huilen. Niet alweer.

Hij stapt uit zijn auto en ik loop naar de lobby om een extra nacht te boeken. Natuurlijk hoor ik Harry's schoenen over de bijna gesmolten sneeuw lopen. Wanneer ik de deur open, rinkelt er een bel en de kleine man achter de balie schrikt op.

"Nog een nacht?" Vraagt hij op het moment dat Harry naar binnen loopt.

"Tessa, je hoeft hier niet weer te overnachten. Ik slaap niet in het appartement, blijf daar en ik vind wel iets anders." Zegt Harry.

Ik negeer Harry en de man achter de balie kijkt van mij naar Harry en weer terug.

"Ja, nog een nacht." Antwoord ik en ik geef hem mijn credit card.

Harry pakt het uit mijn hand maar ik gris het terug voor hij er iets mee kan doen. Ik zie dat de man zich ongemakkelijk voelt door ons, hij probeert zijn ogen van ons af te houden.

"Kun je alsjeblieft stoppen." Grom ik en Harry rolt zijn ogen.

"Is dit een spelletje voor je, om toe te kijken hoe ongelukkig je me kan maken?" Vraag ik hem en hij stapt naar achteren alsof ik hem geslagen heb. Ik wil geen scène veroorzaken in een lobby van een hotel maar als het moet, doe ik het.