After 2 (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 121

Na mijn douche besluit ik om mezelf helemaal klaar te maken voor ik de badkamer verlaat. Ik ben een schijterd, ik weet het, maar ik heb iets meer tijd nodig om mijn neppe glimlach op te zetten voor Harry's moeder. Het is niet echt een neppe glimlach, dat is het probleem. Ik heb het heel leuk gehad gisteren en ik heb beter geslapen dat dat ik de hele week heb gedaan, inclusief mijn dronken nacht met Harry van vrijdag. Ik heb toen goed geslapen, maar dat waren maar een paar uurtjes.

Wanneer mijn haar perfect gekruld is, pak ik mijn spullen in in mijn kleine tas.

"Tess?" Hoor ik Harry zeggen en hij klopt lichtjes op de deur.

"Ik ben klaar." Antwoord ik en wanneer ik de deur open zie ik hem tegen de deurpost aanleunen in zijn lange grijze joggingsbroek en een wit shirt.

"Niet om je te laten haasten ofzo, maar ik moet echt pissen." Hij geeft me een klein glimlachje en ik knik.

"Sorry." Zeg ik en ik probeer niet te letten op de manier waarop zijn broek op zijn heupen hangt, waardoor het zwarte inkt nog beter te zien is onder het witte shirt.

"Ik ga me omkleden en dan ga ik." Vertel ik Harry en hij kijkt weg, zijn ogen gericht op de muur.

"Oké."

Ik verlaat de badkamer en loop meteen richting de slaapkamer om me om te kleden voor ik Anne zie. Ik voel me schuldig dat ik tegen haar moet liegen en haar al zo snel te verlaten. Ik weet dat ze heel opgewonden was om me te ontmoeten en ik vertrek al op haar tweede dag hier.

Ik besluit mijn witte jurk en mijn oude zwarte panty's, het is te koud om alleen een jurk te dragen. Ik kan net zo goed een spijkerbroek en een trui aantrekken maar ik doe het toch maar niet. Ik draag deze jurk meer dan de rest van mijn kleding maar ik hou ervan en het geeft me een raar gevoel van zelfverzekerheid, wat iets is wat ik vandaag nodig heb. Ik pak mijn spullen in mijn tassen en hang de hangers terug in de kast.

"Heb je hulp nodig?" Hoor ik Anne achter me zeggen.

Ik spring op en laat mijn marine blauwe jurk die ik in Seattle droeg, uit mijn handen vallen.

"Ik was gewoon.." Ik struikel over mijn eigen woorden. Ik weet niet wat ik moet zeggen.

"Hoelang blijf je bij je moeder?" Vraagt ze en ze staart naar de half lege kledingkast.

"Uhm.. ik.." Ik ben een vreselijke leugenaar.

"Het ziet er naar uit dat je een tijdje weg bent."

"Ja.. ik heb niet veel kleding."

"Ik wilde vragen of je misschien wilde shoppen terwijl ik hier ben, maar misschien kunnen we dat doen als je terugkomt en ik nog niet weg ben?" Vraagt ze.

Ik weet niet of ze mijn leugen gelooft of verwacht dat ik hier niet terug ga komen.

"Ja.. natuurlijk." Lieg ik opnieuw.

"Mam.." Hoor ik Harry met een lage stem zeggen wanneer hij de kamer binnenkomt.

Ik merk zijn frons op als hij naar de lege kast kijkt en ik hoop dat Anne haar zoon niet zo in de gaten houdt als dat ik doe.

"Ik ben net klaar met inpakken." Leg ik uit en hij knikt.

Ik rits de laatste tas dicht en kijk naar Harry, niet zeker wat ik moet zeggen.

"Ik breng je tassen vast naar beneden." Zegt hij en hij pakt mijn sleutels van het kastje en buigt dan om mijn tassen te pakken.

Wanneer Harry de kamer uit is, slaat Anne haar armen om mijn schouders.

"Ik ben zo blij dat ik je heb mogen ontmoeten Tessa, je hebt geen idee hoe het is als moeder om mijn enige kind zo te zien."

"Hoe te zien?" Durf ik te vragen.