After 2 (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 152

"Mag ik jouw telefoon gebruiken om hem te bellen?" Vraag ik Zayn. 

Hij haalt een hand van het stuur om in zijn broekzak naar zijn telefoon te graaien. Nog maar tien minuten voor we bij het appartement zijn en ik begin me zorgen te maken over Harry's reactie wanneer hij erachter komt dat Zayn me naar huis gebracht heeft. Ik probeer mezelf nuchter te maken, maar zo werkt het niet. Ik ben veel minder dronken dan een uur geleden, maar ik ben nog steeds dronken. 

"Hier.. shit, hij is uitgevallen." Zegt hij wanneer hij op het knopje drukt om zijn telefoon te openen.

"Het is oké." Ik haal mijn schouders op. Harry bellen vanaf Zayn's telefoon is misschien toch niet het beste idee dat ik ooit gehad heb. 

Niet zo'n slecht idee als het zoenen van een random jongen voor Harry's ogen, maar alsnog geen goed idee.

"Wat als hij er niet is?" Zeg ik.

"Je hebt een sleutel, toch?"

"Nee.. ik had niet verwacht dat ik een sleutel nodig zou hebben."

"Oh.. Nou, als hij er niet is kan ik je ergens anders heen brengen.. of je kan bij mij overnachten, alleen voor vannacht.. als je wil." Biedt hij aan.

Harry zou hem afmaken als hij me in Zayn's appartement zou vinden. Wanneer we bij het appartement aankomen, parkeert Zayn zijn auto en kijk ik de parkeerplaats rond om te kijken of Harry's auto er staat. De auto staat geparkeerd op de plek waar hij altijd staat, godzijdank. Ik heb geen idee wat ik gedaan had als hij er niet geweest was. Zayn stapt ook uit de auto en staat erop dat hij me naar boven brengt. Ook al weet ik dat het waarschijnlijk niet goed gaat eindigen, ik weet niet of ik in mijn eentje, in mijn dronken staat, naar boven kan komen.

Verdomde Harry die me achterlaat op dat feest.

Verdomde ik die zo'n impulsieve idioot is.

Verdomde Zayn die zo lief en totaal niet bang is terwijl hij dat niet moet zijn.

Verdomde Washington, het is zo verdomd koud.

Wanneer we bij de lift aankomen begint mijn hoofd net zo hard te kloppen als mijn hart. Ik moet verzinnen wat ik tegen Harry ga zeggen, hij gaat zo boos worden en ik moet een goede manier bedenken om me te verontschuldigen zonder seks als optie te gebruiken. Ik ben niet gewend dat ik degene ben die sorry moet zeggen, omdat hij altijd degene is die dingen verpest, en dit voelt niet goed, het voelt vreselijk.

We lopen door de gang en het is alsof ik het pad naar hel aan het belopen ben. Ik weet niet of Zayn of ik straks degene is die een probleem heeft.

"Het is hier." Ik slik en klop op de deur.

Zayn staat een paar stappen achter me wanneer we wachten tot de deur open gaat. Dit was een vreselijk idee, ik had gewoon op het feest moeten blijven. 

Ik klop opnieuw, luider deze keer.

Wat als hij niet open gaat doen?

Wat als hij met mijn auto ergens anders heen gereden is? Daar had ik niet aan gedacht.

"Als hij niet open doet, kan ik dan bij jou overnachten?" Ik probeer niet te huilen.

Ik wil niet in Zayn's appartement slapen en Harry nog bozer maken, maar hij geeft me geen andere optie.

Wat als hij me niet gaat vergeven? Ik kan niet zonder hem. Ik ben zelf door een emotionele hel gegaan voor hem, dus hij moet me wel vergeven. Zayn's hand raakt me aan en hij wrijft zijn hand over mijn rug om me op mijn gemak te stellen. Ik mag niet huilen. Ik moet kalm blijven wanneer hij open doet.. als hij open doet.