After 2 (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 101

"Daar ben ik het mee eens, kom op Harry, vertel het haar." Glimlacht Jace en hij neemt een slok van zijn bier.

"Ik.. ik vertel het je buiten." Zegt Harry. Zijn stem is laag.

Alles gebeurt te snel voor me om de blik in zijn ogen te begrijpen. Ik weet niet wat er allemaal aan de hand is, maar ik ga nergens heen nu.

"Nee, vertel het me hier. Met hen erbij zodat je niet kan liegen." Snauw ik. Mijn hart doet nu al pijn en ik weet dat ik niet klaar ben voor wat er nu ook gaat komen en wat hij nu ook gaat vertellen. 

"Het spijt me." Zegt hij en hij houdt zijn handen voor zich uit.

"Tessa, je moet weten dat dit is gebeurd voordat ik je ook maar kende." Zegt hij. Zijn ogen smeken om mijn vergiffenis. 

"Vertel het me." Zeg ik zonder mijn mond ver te openen. Op dit moment denk ik niet dat ik normaal kan praten.

"Die nacht.. die tweede nacht.. het tweede feestje waar je heenging, toen we truth or dare speelden.. en Niall je vroeg of je nog maagd was.." Stamelt hij en hij sluit zijn ogen alsof hij zijn woorden nog bij elkaar moet rapen.

Oh nee. Dit kan niet gebeuren, niet nu. Niet bij mij.

"Ga verder." Zegt Jace. Harry schiet hem een blik en ik weet dat als Harry niet op het moment stond onze relatie te verpesten, hij hem ter plekke zou vermoorden.

"Je zei dat je nog maagd was.. en dat gaf iemand een idee.."

"Wie gaf het een idee?" Onderbreekt Molly.

"Mij, het gaf mij een idee." Zegt hij. Zijn ogen verlaten die van mij niet. Hij beantwoordde haar vraag alleen maar voor mijn bestwil.

"Dat.. dat het leuk zou zijn om.. om een weddenschap te sluiten." Ik voel de tranen opkomen.

"Nee." Weet ik uit te brengen en ik stap naar achteren.

Ik voel mijn hart letterlijk breken. Alle herinneringen vallen op zijn plaats.

"Blijf uit zijn buurt."

"Wees voorzichtig."

"Soms denk je dat je mensen kent, en is dat toch niet zo."

"Maar Tessa, ik moet je iets vertellen."

Alle kleine opmerkingen die gemaakt waren door Molly, Jace en zelfs Harry spelen door mijn hoofd. Er was altijd iets in mijn achterhoofd, een gevoel dat ik iets miste.

Alle lucht lijkt opeens verdwenen te zijn uit dit kleine café en ik hoor mezelf naar adem happen wanneer ik het doorheb. Er waren zoveel hints, ik was gewoon te verblind door Harry om ze te zien.

Waarom zou hij het zo ver laten komen? Met mij samenwonen?

"Jij wist het?" Ik draai me om naar Steph, ik kan het niet aan om nog langer naar Harry te kijken.

"Ik.. ik stond zo vaak op het punt om het je te vertellen Tess." Zegt ze met tranen van schuldgevoel in haar ogen.

"Ik geloofde niet dat hij had gewonnen, zelfs niet toen hij de condoom liet zien." Grinnikt Jace, duidelijk genietend van de scène voor hem.

"Echt hè! Ik ook niet, tot hij de lakens liet zien, ik bedoel, hoe kan je het bloed op de lakens nou ontkennen." Lacht Molly. 

De lakens, mijn dekens. Daarom lagen ze nog in zijn auto. Ik weet dat ik nu iets moet zeggen, iets, wat dan ook, maar ik kan mijn stem niet vinden, alles om me heen beweegt, mensen in het café zijn aan het eten en drinken, hebben niet eens door dat een paar meter van hen af een naïef meisje staat die voor de neus van anderen haar hart laat breken. Hoe is het mogelijk dat alles door blijft bewegen terwijl ik hier maar sta, toekijkend hoe Tristan zijn hoofd buigt, Steph huilt en hoe Harry naar mij kijkt.