After 2 (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 124

Wanneer ik wakker word, zweet ik. Harry's hoofd ligt op mijn buik en zijn armen zijn om me heen geslagen. Zijn armen moeten wel stijf zijn van het gewicht van mijn lichaam. Zijn benen zijn verstrengeld in de mijne en hij snurkt lichtjes. Ik haal diep adem en haal voorzichtig mijn hand op om zijn haar voor zijn ogen vandaan te vegen. Het voelt alsof het al te lang geleden is dat ik zijn haar aangeraakt heb, terwijl het eigenlijk zaterdag nog was. Mijn gedachten spelen de gebeurtenissen in Seattle opnieuw alsof het een film is terwijl ik mijn vingers door zijn zachte warrige haar haal. Zijn ogen gaan langzaam open en ik trek mijn hand meteen terug.

"Sorry." Zeg ik, beschaamd dat hij me betrapt heeft.

"Nee, het voelde goed." Zijn stem is nog dik van de slaap.

Hij leunt omhoog om op te staan en ik wou dat ik zijn haar niet aangeraakt had zodat hij nog steeds aan het slapen was, mij vasthoudend.

"Ik heb wat werk te doen vandaag dus ik ben even de stad in." Zegt hij en hij pakt een zwarte broek uit de kast.

"Oké.." Wat? Hij pakt zijn schoenen en trekt ze snel aan.

Ik heb het idee dat hij zich aan het haasten is.

Ik had verwacht dat hij blij zou zijn dat we in één bed geslapen hebben en dat we elkaar weer vastgehouden hebben voor de eerste keer in een week. Ik dacht dat er iets veranderd zou zijn, niet heel veel, maar ik dacht dat hij misschien zou zien dat hij dichter bij onze verzoening was, dichter bij dan gisteren.

"Tja.." Zeg hij en hij draait zijn wenkbrauw piercing tussen zijn vingers voor hij zijn witte shirt over zijn hoofd trekt en hij een zwarte aandoet.

Hij zegt niets voor hij de kamer uitloopt en hij laat me verward achter, alweer. Dit was wel het laatste wat ik had verwacht, dat hij zich hier weg zou haasten. Waarom moet hij nu werken? Hij leest manuscripten, hetzelfde wat ik doe maar hij heeft veel meer vrijheid, waarom zou hij het vandaag willen doen? Misschien gaat hij naar de bibliotheek? De herinnering van wat Harry de vorige keer aan het doen was toen hij moest "werken", maakt me misselijk.

Ik hoor hem met zijn moeder praten voor ik de deur dicht hoor gaan. Ik laat mezelf weer op mijn kussen vallen en op een kinderachtige manier schop ik mijn lakens weg en stap ik uit bed. Ik pak Harry's kleding van de grond en leg ze in de wasmand voor ik naar de keuken loop om wat koffie te maken.

"Goedemorgen liefje." Zegt Anne.

"Goedemorgen, bedankt voor de koffie." Vertel ik haar en ik pak het kopje wat ze voor me heeft klaargezet.

"Harry zei dat hij moest werken..?" Zegt ze maar het klinkt alsof ze het vraagt in plaats van dat ze het me vertelt.

"Ja.. dat zei hij ook tegen mij." Zeg ik.

Ik weet niet wat ik verder moet zeggen.

"Ik ben blij dat het goed met hem gaat na gisteren." Ze klinkt bezorgd.

"Ja, ik ook. Ik had hem niet op de grond moeten laten slapen." Zeg ik zonder erover na te denken.

Ze kijkt me vragend aan en ik probeer een manier te verzinnen om mezelf hieruit te praten.

"Hij heeft geen nachtmerries wanneer hij niet op de vloer slaapt?" Vraagt ze voorzichtig.

"Nee, hij heeft ze niet wanneer we.." Ik dwaal af terwijl ik wat suiker doe in mijn koffie.

"Wanneer jij er bent." Maakt ze de zin voor me af.

"Ja.. als ik er ben."

"Wil je weten waarom hij ze heeft? Ik weet dat hij me zou haten dat ik het je vertel maar ik denk dat je het moet weten.