FACELESS • ~Harry Potter~

8. Bölüm ~ Hayal Kırıklığı ~

"Umut, kötülüklerin en kötüsüdür. Çünkü işkenceyi uzatır."

~Nietzche

*

"Keşke Kovuk a uğrayacak vaktim olsaydı. En azından Bill in düğününü bekleyebilirdik."

Hermione de aynı şeyi düşünüyordu. Geçmişe gitmeden önce kendi ailesi ile son bir kez vedalaşmayı çok isterdi. Ancak henüz üçü de doğru düzgün cisimlenmeyi beceremiyorlardı. Başlarında yeterince bela varken bir de kendilerini septirme derdi ile uğraşmak istemiyordu. "Gelecekten gelen Ginny, Harry nin zaman döndürücüsünü aldığını fark ettiğinde burada kalmak için çok zamanımız kalmayacak. Kovukta bizi bulup gitmemize engel olabilir."

Ron, Hermione nin hazırladığı kocaman bavula şaşkın gözlerle baktı. "Hepsi bu mu? Yanına bir sürü gereksiz kitap alırsın sanıyordum."

"Zaten aldım." dedi Hermione ters ters. "Ve gereksiz değiller."

"Nasıl? Yanında sadece bir bavul var ama." Ron şaşkınca gözlerini kırpıştırdı.

"Saptanamaz genişletme büyüsü kullandım. Tıpkı Dünya Quidditch Kupasında kaldığımız çadır gibi." Hermione dipsiz bir kuyuyu andıran bavulun ağzını açıp Ron a gösterdi.

"Ah, bu mantıklı. Keşke benimkine de aynısını yapabilseydik." dedi Ron huysuzca. "Yanıma almak istediğim daha çok kıyafet vardı."

"Sorun değil, gideceğimiz yerden alırız. Orada bizi kimse tanımadığı için etrafta dolaşabilmemiz daha rahat olacak. Aslında çok özlü iksir almak için Diagon Yoluna uğramamız gerekiyordu. Her şey o kadar ani oldu ki... Umarım Harry Ginny den zaman döndürücüsünü almayı başarmıştır."

Hermione ve Ron, bütün eşyalarını toplayıp Harry ile buluşmak üzere Hogsmeade de bekliyorlardı. Aslında Üç Süpürge de beklemeyi düşünmüşlerdi ancak Madam Rosmerta neden bu saatte okulda olmadıklarını sorarsa verebilecekleri düzgün bir cevap olmadığından çareyi Domuz Kafasının önünde beklemekte bulmuşlardı.

İçinde değil, önünde bekliyorlardı çünkü sahibi dükkana kilit vurmuştu. Bu saatte barın kapalı olması şaşırtıcıydı.

"Annemlere bir mektup gönderdim." dedi Hermione aniden. Sandığını bırakıp Ron gibi merdivenlerin üstüne çöktü. "Zamanda geriye gittikten sonra arkamızda kalanların yokluğumuzu fark edip etmeyeceğini bilmiyorum ama iyi olduğumu bilmelerini istedim. Eğer için rahat edecekse sen de Mr. ve Mrs. Weasley e baykuş yollayabilirsin."

"Ben... Bilmiyorum." kızıl saçlı oğlan omuz silkti. Sadece onları son kez görmek isterdim. Ama yokluğumdan haberdar olmayacaklarsa vedalaşmanın ne anlamı var ki?"

"Ya olursa?"

"O zaman annem derimi yüzer. Ya da Harry nin de ortadan kaybolduğunu fark edince dünyayı kurtarmak için bir şeyler yaptığımızı anlayıp bizi aramayı bırakırlar. Yoldaşlık Dumbeldore un öldüğünü çoktan öğrenmiştir."

Hermione üzgünce iç geçirdi. "Bir cenaze töreni düzenlenmeyecek olması çok üzücü. Gizli de olsa katılmak isterdim."

"Belki düzenleniyordur ve bizim haberimiz yoktur." dedi Ron. "Hala öldüğüne inanamıyorum... Bir yerlerden fırlayacakmış gibi geliyor."

"Ölümden söz açılmışken... Ve Harry de yanımızda yokken, seninle konuşmam gereken bir konu var Ron." Kabarık saçlı kız rahatsızca boğazını temizledi. Ron merakla ne söyleceğini beklerken gözlerine bakmadan konuşmaya devam etti. "Harry Voldemort u yendikten sonra ikimize büyük iş düşüyor. Harry şey olduktan sonra, yani... Gittikten sonra," öldükten sonra demeye dili varmadı. "Geleceğin bizim bildiğimiz gelecek gibi şekillenmesi için gözümüzü dört açmalıyız. Anne ve babalarımız çoktan tanıştı, bu yüzden yeniden doğmakla ilgili bir endişemiz yok. Ancak Harry nin bizimle tanışacağından, eskisi gibi yine arkadaş olacağımızdan ve bunun gibi şeylerden emin olmalıyız. Bu yüzden... demek istiyorum ki yorucu bir süreç olacak. Eğer yolları ayırmak istersen ve kendine orada yeni bir hayat kurmak istersen seni anlarım-"