Όταν παίζεις με άτομα που γνωρίζεις, το πόκερ σταματά να παίζεται πάνω στο τραπέζι
Ο πατέρας της Κατ
Όχι δεν πίστευα οτι θα είχε προγραμματίσει ο Τζακ για εμένα καποιου είδους εξόρμηση στα ωραία χιονισμένα βουνά που περιμετρικά τα βλεπω γύρω απο το σπίτι του, όχι δεν περίμενα κάτι τετοιο. Δεν είναι ταξίδι αναψυχής , αλλά περίμενα να μου δειξει το δωμάτιο μου και να κάνω ένα μπάνιο. Σε αντίθεση με την αχώνευτη που έχει μπανιαριστεί , ξαναβαφτεί και φοράει ιβ σαν λοραν φόρμες, εγώ είμαι ακόμη με τα ίδια ρούχα, η βαλίτσα μου είναι πλησίον της θέσης μου, η κοιλιά μου γουργουρίζει και αυτός με εχει πατήσει κάτω.
Και όχι με τον τρόπο που έκανε πριν χρόνια.
"Τα μούτρα αυτά τώρα γιατί τα έχεις Κάτια? Δεν ήθελες να μαθεις χαρτιά?"
Γαμώτο ναι, αλλα και μια ανάσα θα μπορούσα να πάρω στην τελική. Ταξίδευα τόσες ώρες.
"Ναι και φυσικά, για ποιο άλλο λόγο εξάλλου να έρθω εδώ πάνω στα βουνά μαζί σου?"
Η αχώνευτη μισοχαμογελά καθώς κοιταζει στο κινητό της. Κατι μου λεει το χαμογελάκι πήγαινε σε εμένα.
"Ξανά" και με αυτη την αμετάκλητη απόφαση , ανακατεύει ξανα την τράπουλα.
Ξανά??
Ανακάθομαι στην θέση μου καθώς εδώ και μια ώρα και σαράντα λεπτα το μόνο που κάνει είναι να με κερδίζει ανελέητα. Ακόμη και όταν νιώθω πως έχω χαρτί μου κάνει τοσα υψηλά raise που μου κόβεται η φόρα. Αλλά τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Σηκώνω για μια στιγμή τα χαρτιά μου και βλέπω τους δυο ασσους να μου χαμογελάνε . Θα τους χαμογελούσα και εγώ αλλα θα πήγαινα καρφωτή οτι έχω καλό χαρτί.
Τον έχω λέμε.
"Ντάμα μπαστούνι, 3 μπαστούνι, 4 κούπα" απαγγέλει στεγνά ο Τζακ λες και δεν έχω μάτια να δω.
Κάνω raise αν και τα δυο μπαστούνια μου καθονται στο στομαχι βαριά. Οι δυο ασσοι μου ειναι κούπα και καρό. Χρώμα δεν πιάνω , αλλα το ζευγαρι μου είναι υψηλό. Κάνω raise μεγάλο με σκοπο να κάνει πίσω και να πάρω έστω το pot.
Αλλα τα βλέπει.
Γαμώτο έχει χρώμα.
Σηκώνω το κεφάλι μου και τον κοιτάζω.Τα μάτια του είναι ήδη καρφωμένα πάνω μου. Είναι περίεργο πως το χρώμα των ματιών του παραμένει ακριβως ίδιο με αυτο που θυμάμαι, αλλά το βλέμμα του ειναι πια τόσο απόμακρο. Σαν να μην ζήσαμε ποτε οι δυο μας , εκείνον τον έρωτα, λες και όλα τα φαντάστηκα.
