Προσοχή: Ποτέ δεν ξέρεις πότε μπλοφάρει ένας καλός παίχτης.
Ο Πατερας της Κατ
"Τι περιμένεις να κερδίσεις απο όλο αυτό? Πιστεύεις ειλικρινά οτι μέσα σε πέντε μέρες θα μάθεις πόκερ τόσο καλό, που θα μπορέσεις να νικήσεις τον Ναντίν? Ξέρεις καλά, οτι είναι παλιός παίκτης. Και ο παίκτης του πόκερ είναι σαν το -"
"Παλιό κρασί. Όσο παλιώνει τόσο πιο καλό γίνεται"
Με αυτά τα λόγια ήταν που κοιτάχτηκα για πρώτη φορά με τον Τζακ απο τότε που μπήκα στο αυτοκινητό του και ξεκινήσαμε την διαδρομή. Τα σκυλιά μας ευτυχώς στο πίσω κάθισμα τα είχαν βρει, σε μια τουλαχιστον ειρηνική συνυπαρξη.
"Συνήθιζε να το λέει ο πατέρας σου" μου λεει ο Τζακ καθώς κουναω το κεφάλι μου
"Ναι. Συνήθιζε να λεει πολλά. " Καθομαι σιωπηλη καθώς κοιτάω έξω τα κτίρια της πόλης να ξετυλίζονται σαν ένα μακρύ φίδι . Πολλά κτίρια εχουν στολιστεί με χριστουγεννιατικά φωτάκια. Είναι περίεργο ποσο αρέσει στον ανθρωπο να κοιταει το φως και αλλοι ποσο αγαπούν το σκοτάδι.
"Δεν είμαι ο Δον Κιχώτης και δεν κυνηγάω ανεμόμυλους. Εχω μελετησει απειρα τουρνουά. "
Μηπως κυνηγάω μια φαντασίωση? μια εκδίκηση που δεν μπορώ να πάρω? μηπως ο Ναντιν ειναι ο δικός μου ανεμόμυλος?
"Ποιός είναι αυτός?" μου λεει με ειλικρινές υφος κοιτάζοντας με μέσα απο το καθρέπτη του αυτοκινητου και τσακωνοντας με να τον κοιτάω .
"Ποιος?"
"Ο δον Κιχώτης"
"Είναι βιβλίο, ο Δον κιχωτης είναι ο κεντρικός ήρωας που-"
"Ξέρω Κατ. Πλάκα κάνω. "
Με κοιταζει σαν ύφος που λεει " έχω κάνει κάτι απο τότε που έχεις να με δεις. Δεν είμαι ίδιος" και ξαφνικά με πιανω να του χαμογελάω αμυδρά. Θέλει να μου δειχτει? Ήταν πολυ παιδαριωδες αστείο για τον Τζακ. Θελει μήπως να χαλαρωσουμε το κλιμα σε υπερθετικό βαθμό?
"Εμαθες που ειναι και το Άσπεν?" λεω με αναλαφρη φωνή κανοντας του πάσα να συνεχιστεί αυτο που ανοιξαμε . Ο Τζακ δεν χρειάστηκε πέρα απο δεύτερα για να γελάσει με το τρανταχτό γέλιο του, εκείνο που ακουγεται σαν αντιλαλος απο το θωρακα του. Δεν ήξερα πόσο μου έλειψε αυτό το γέλιο.
"Μιλάμε για το παρελθον, κανουμε πλάκα με αυτό" μου λεει ήρεμα καθώς το γελιο του βυθίζεται στο σοβαρό προσωπο του. Αλλα οι αυστηρες γωνίες του προσωπου του έχουν εμφανως μαλακώσει."Ειναι καλό αυτό. Δεν ήθελα να αιωρείται..ξέρεις. Δεν υπήρχε και λόγος αλλωστε. Ήταν πριν χρόνια και για τόσο λίγο"
