Ο Ναντίν μου κάνει μια μεγάλη αγκαλιά χωρίς να μπορώ να την ανταποδώσω. Με πονάει σίγουρα ο ώμος αλλα δεν είναι μόνο αυτό. Δεν γίνεται απο την μια στιγμή στην αλλη να γυρίσω τον διακόπτη των αισθημάτων μου και να νιώσω την αγάπη που μου προσφέρει. Μου ειναι όλο αυτο τοσο καινούργιο. Θελω σίγουρα χρόνο να σκεφτώ τι ακριβως συνέβη και τι νιώθω για όλα αυτα. Οι εξελίξεις ειναι τόσο γρηγορες σε όλα τα επίπεδα της ζωής μου που τα έχω χαμένα.
"Αυριο θα σου στείλω τον οδηγό να σε πάρει πίσω στην πόλη. Θα σε πάει αυτος στο γιατρό και στην αστυνομία και μετά θα σε επιστρέψει σπίτι σου"
Κοιτάω λοξά τον Τζακ που στέκεται δίπλα μας αλλα δεν βλεφαριάζει καν στην ιδέα πως αυριο θα φύγω. Ετσι κι αλλιως η αδεια μου τελειώνει, και να ήθελε πάλι θα έφευγα.
Αλλά..
"Και εμεις οι δυο δεν θα χαθούμε... έτσι? Τώρα δεν υπάρχει πια λόγος να ειμαστε σε απόσταση, όχι τωρα που αποκαλύφθηκαν τα πάντα" μου λεει τρυφερα ο Ναντιν χωρις να με αφήσει απο την αγκαλιά του. " Ναι" ψιθυρίζω χωρίς να ξέρω με ποιο ρόλο ακριβώς θα αφήσω τον Ναντιν να επιστρεψει στην ζωή μου.
"Φεύγω, να την προσεχεις Τζακ "
Του γνεφει θετικα καθως δινουν τα χερια εγκάρδια.
"Καλή επιστροφή Ναντίν , σε ευχαριστω και πάλι για όλα" του λεω εμφανως συγκινημένη.
Εγώ και ο Τζακ παραμένουμε έξω στην είσοδο του σπιτιού και τον βλέπουμε να φευγει προς το αυτοκινητο του .
Τον κοιταζω λοξά.
Το καταλαβαίνει , είμαι σίγουρη , αλλα δεν ανταποδίδει το βλέμμα. Εχει παρει πάλι το ύφος του παικτη πόκερ, εκείνο το ανέκφραστο που δεν το σπάει τίποτα.
Ουφ..παλι στο μηδέν. Δεν ανοιγει κανενα φύλλο για το πως νιώθει.
Σκέφτομαι πως ίσως ένα χαρτί μου το έκαψα γρηγορα : εμεινα μαζί του και δεν έφυγα με τον Ναντιν χωρις να μου δειξει ο Τζακ κανενα απο τα φύλλα του. Δηλαδη εγω εκατσα γιατι έμαθα οτι ειπε οτι με αγαπαει στον πατερα μου, αλλα αυτος δεν το ξερει.Και όταν έχεις να κάνεις με τον Τζακ όλα είναι μια παρτίδα. Είμαι σίγουρη πως θα επιστρεψουμε στο σπίτι και θα είναι κλειστος σαν στρείδι, αρνουμενος να μου πει το οτιδήποτε που συνέβη στο παρελθον.
Να εννοούσε αληθεια οτι με αγαπάει?
Μήπως το ειπε απο φόβο για να γλυτώσει απο την οργη του πατερα μου? αλλα ο πατερας μου ειχε ταλέντο να διαβάζει τους άλλους. Συνηδητοποιω ξαφνικά γιατι ο πατερας μου, μου ειπε οτι αν χρειαστώ κατι, μπορουσα να παω στον Τζακ. Ναι ...τώρα το βλέπω καθαρα: Δεν του χρωστούσε καμία χάρη, απλά ο πατερας μου πίστευε αληθεια οτι ο Τζακ με αγαπούσε και πως θα με βοηθούσε σε οτι ηθελα. Απο όλους τους φίλους και συγγενείς, μια μερα πριν απο το θανατό του, μονο για τον Τζακ μου μίλησε.
