Τον βλέπω γονατισμένο στα πόδια μου και χωρίς να το θέλω , σαν αντανακλαστικό του σώματος, ξυπνά η ίδια αίσθηση , όταν στο σπιτάκι του κήπου, του άρεσε να-
Κάτια είσαι ενήλικη. Και σε βοηθάει να γδυθείς. Συμμάζεψε το μυαλό και τις ορμές σου τώρα.
Σηκώνεται πάνω και πιάνει το χέρι μου προσεκτικά καθώς με βοηθάει να μπω στην μπανιέρα. Φαίνεται ανεπηρέαστος που δεύτερα πριν ήταν γονατισμένος στο τελείως γυμνό κορμί μου.
Θα ήθελα να πω το ίδιο αλλά θα ήταν ψέμμα.
Προσπαθώ να μην τον κοιτάξω καθόλου στα μάτια. Είμαι σίγουρη πως έστω ένα βλέφαρο να μου έριχνε θα διάβαζε κατευθείαν τις σκέψεις που έχω γι αυτόν.
"Μπορώ να πλυθώ μόνη μου . Τα καταφέρνω με ένα χέρι. Θα σε φωνάξω όταν τελειώσω να με βοηθήσεις να βγω "
"Εντάξει. Πάω να ετοιμάσω κάτι να φάμε ."
Αλλα δεν φευγει.
Κοιτάω με βαθιά συγκεντρωση την κεφαλή της ντουζιέρας λες και διαβαζω βιβλίο. Είμαι τερμα αμήχανη . Στεκομαι τελειως γυμνη μπροστά του. Και αυτο έχει να συμβεί χρόνια.
"Να ανοίξω την ντουζιέρα? Αυτο είναι για μασάζ, αυτό για το πιστολάκι, αυτό-"
"Ενταξει το έχω. Μπορεις να φύγεις ευχαριστώ"
Μένει ακίνητος για δευτερα , ενώ εγώ προσπαθώ να ανοίξω την κεφαλή: βγαινει κρυο νερό παγωμένο αλλα δεν τολμάω να ζητήσω βοηθεια για το ζεστο. Θελω απλά να βγει απο το μπανιο. Είναι μη διαχειρισιμη η κατασταση . Για εμένα προφανώς. Γιατί εκείνος συμπεριφέρεται κανονικά.
"Καλά"
Φευγει χωρίς να κλεισει την πόρτα πίσω του.
Το κρύο νερό κάνει τελικά δουλειά στις σκέψεις μου.
Και ευτυχως σε λίγο βρίσκω και το ζεστο νερό. Στέκομαι στασιμη καθώς το αφήνω να πέσει πάνω μου . Η θαλπωρη του καυτού νερού λιώνει μεσα μου μεγάλα κομματια πάγου και σιγά σιγα μπορώ να πάρω επιτελους βαθιές ανάσες. Νιώθω πολλά και έντονα αισθήματα. Θελω όσο τίποτα να κλάψω αλλα δεν μπορώ.
Καλύτερα.
"Να σε βοηθήσω να βγεις? Εχεις ώρα εκεί μέσα"
τον ακούω να μου φωνάζει απο το άνοιγμα της πόρτας. Δεν μπαίνει μέσα.
Η σκέψη να σκύβει για να μου βαλει το εσώρουχο ερχεται απότομα στο μυαλό μου.
