ΤΕΛΟΣ

2.8K 246 207
                                    

Ευχαριστω ολόψυχα για το παρεάκι , ειστε υπέροχες! 

Θα τα πούμε σύντομα σε άλλη φαντασίωση! φιλιάαααα

.....................................................................................................................................................

Και μετά απο πέντε μολις μέρες ξαναγυρνάω στο γραφείο μου. Ο υπολογιστής κάθεται ανοιχτός και τα αρχεία δίπλα είναι ετοιμα για να τα ψηφιοποιήσω. Η καρέκλα που κάθομαι είναι ίδια, η αφίσα με τις Μυκήνες που έβαλα στον τοίχο τις πρώτες μέρες στην δουλειά είναι ίδια, η προισταμένη στο απέναντι γραφείο είναι ίδια, τα ρούχα της δουλειάς μου είναι ίδια , όμως..

Γιατί όλα τα νιώθω διαφορετικά? Σαν να έβαλα ξαφνικά παπούτσια που ανήκουν σε άλλο άνθρωπο?

"Ελειψες πέντε μέρες αλλα μοιαζεις σαν να έλειψες πέντε χρόνια" η προισταμενη μου απο το απεναντι γραφείο με κοιταζει εξονυχιστικά απο πάνω ως κάτω λες και την παιδευει τι ειναι αυτο που αλλαξε και δεν το βρίσκει.

Τι άλλαξε Κάτια?

"Ήταν αποκαλυπτικές πέντε μέρες. Ηταν σίγουρα ..μια ενδιαφέρουσα άδεια"

Κοιταω την οθόνη και βάζω τα χέρια μου πάνω στο πληκτρολόγιο. Τίποτα. Τα δάχτυλα μου δεν συνεργάζονται. Τα παπουτσια στα οποια επεστρεψα με στενευουν.

Κοιταω την αφίσα πίσω μου. Ο λόφος της ακρόπολης των Μυκηνών στεκεται άχρονος γεμάτος απο μια απόκοσμη μεγαλοπρέπεια. Το βασίλειο των Ατρειδών είναι έξι ώρες πτήση απο την πόλη που βρισκομαι. 

Τι κάνω σε  αυτην την ζωή? Γιατι την ζω?Γιατι απλά δεν την αλλάζω?

Η απόφαση ξαφνικά μου φαινεται όχι σαν απιαστο όνειρο, αλλά κάτι απτό και ρεαλιστικό.

Γυρίζω και κοιταζω την προισταμενη μου. Μου χαμογελά αινιγματικά.

"Λοιπόν.." λεω παίρνοντας μια μεγάλη ανάσα απο την καινούργια μου ζωή. "Δηλώνω παραίτηση"

Η προισταμενη μου με κοιτα μονο για μια στιγμή έκπληκτη και επειτα ενωνει τα χέρια της σε ένα χαρούμενο  χειροκρότημα.

"Πίστευα πως ποτε δεν θα το αποφάσιζες !Σου έλεγα πως δεν κάνεις για αυτή την δουλειά"

Ναι όντως μου το έλεγε, αλλα πάντα νόμιζα οτι-

"Νομιζες οτι σου το έλεγα γιατι δεν είσαι αρκετα καλή στο να ψηφιοποιείς?" γελάει και ερχεται κοντα μου. Με παίρνει  αγκαλιά και μου δίνει δυο δυνατα φιλια στα μάγουλα . 

Μια Παρτίδα ΈρωταWhere stories live. Discover now