காவல் வீரா - 2 (ரக்ஷவனின் சாகச பயணம்)

எங்கே போனாய் என்னை விட்டு?

வீட்டின் கதவை படாரெனத் திறந்த ரக்ஷவன், நேரே அவனின் அறைக்குச் சென்று கதவை தாளிட்டுக் கொண்டான். அவன் வேகத்திற்கு ஈடுகொடுக்க முடியாத அவன் அன்னையோ, சற்று தாமதமாகவே வீட்டினுள் நுழைந்தாள். அவள் வீட்டினுள் நுழையும்போதே தன் சுவாசத்தில் வெளிபட்ட பெருமூச்சினை அடக்கிட முடியாமல், நொந்துபோன நிலையில்தான் வந்தாள். வந்த வேகத்திலேயே தேவயாசினி, "இது சரிபட்டு வராது," மகனின் அடைக்கபட்ட அறையை பார்த்தபடியே முணங்கியவள், தன் கையில் வைத்திருந்த அழைபேசியை உயிர்பித்து, மித்ராவிற்கு அழைப்பு விடுத்துத் தன் காதில் வைக்க.. சில நொடிகள் கடந்த நிலையில் மறுமுனையில் அழைப்பு ஏற்கப்பட்டது.

"ஹலோ, மித்ரா.. அம்மா இருக்காங்களா மா? அவங்க ஃப்போன் ரீச் ஆக மாட்டுது" வரும் வழி முழுக்க பார்கவிக்கு அழைப்பு விடுக்க முயற்சித்துக்கொண்டே வந்திருந்தவள், இப்போது அவள் மகளுக்கே அழைப்பு விடுத்தாள்.

"அப்பாவும் அம்மாவும் பக்கத்து ஊருக்கு போய்ருக்காங்க, தேவா ம்மா; நைட் தான் வருவாங்கலாம். அங்க சிக்னல் கெடைக்காது. எதுக்கு ம்மா?" மித்ராவின் திடீர் கேள்வியால் சொல்லலாமா வேண்டாமா என ஒரு நொடி தயங்கியவள், "இல்ல மா, நம்ம வீட்டுக்கு இன்னைக்கு கெஸ்ட் வாராங்க.. அதா, கொஞ்சம் ஹெல்ப்க்கு கூப்டலாமேன்னு பாத்தேன்" சொல்ல நினைத்ததை மாற்றி கூறினாள், தேவயாசினி.

"நம்ம வீட்டுக்கு கெஸ்ட்டா! யாரு ம்மா அது?"

"ஊருல இருந்து அண்ணன் பசங்க வாராங்க மா. மொத தடவ வாராங்கல்ல, அதா ஒரு விருந்து வைக்கலாம்ன்னு பாத்தேன்"

"சரி, ம்மா. நானும் மயூவும் வாறோம் ஹெல்ப் பண்ண"

"ஹான், சரி மா. வாங்க"அழைப்பை துண்டித்தவள், ஒரு அடிதான் முன்னே வைத்திருப்பாள்... தலை கிர்ர்ரெனச் சுற்றக் கிளம்பியது அவளுக்கு. கண்களை மூடிய நிலையில் ஒற்றை கையால் தலையை தாங்கியவள், சுவற்றை பிடித்தபடி அப்படியே நின்றுவிட... அவள் கண்ணுக்குள் ஒருசில காட்சிகள் மின்னல் வேகத்தில் வந்தவந்து மறைந்தது. அவைகளில் எவையுமே தெளிவில்லாதக் காட்சிகளாகவே இருந்த நிலையில், இறுதியாகக் கண்ட ஏதோ ஒன்றால் பட்டெனப் பிரிந்தது அவள் விழிகள். பயத்தில், சீரற்றுத் துடிக்கத் தொடங்கியது அவள் இதயம். இப்படியே விட்டிருந்தால், படபடப்பால் மயங்கி விழுந்திருப்பாள் என்னும் நிலையில் இருக்கையில் அவளின் நிலையை சீராக்கியது, மித்ரா மற்றும் மயூரியின் குரல்கள்.