காவல் வீரா - 2 (ரக்ஷவனின் சாகச பயணம்)

விதியின் ஏற்பாடுகள்!

இரவின் இருள் சூழ்ந்த அந்த மொட்டைமாடியில், நிலவின் வெளிச்சத்தில் மின்னியது அவளின் கண்ணீர் தடங்கள். தேவயாசினியிடம் பேசிவிட்டு மொபைலை அணைத்திருந்த சங்கரி, கண்ணீர் உடைந்த கண்களுடன் சிலையாகிப்போய் நின்றிருந்தாள், அவளின் எதிர்மறையான எண்ண அலைகளுடன். நாளைய அசம்பாவிதத்தை தடுக்க முடியாது தான், ஆனால் வேறு வழி இல்லையே! என்றேனும் ஒருநாளில் ரட்சகன் ஆதிலோகத்திற்குச் செல்வான் என்பது அவளுக்குத் தெரியும். அந்நாளில் தேவயாசினியை எப்படி சமாதானம் செய்ய போகிறோம் என்பது பற்றியே இத்தனை நாளும் பயந்துக் கொண்டிருந்தாளே தவிர அந்த நாளை காண அவளே இந்த உலகில் இருக்க மாட்டாள் என்பதை இன்று வரையில் ஒரு நாளும் நினைத்ததில்லை. மேலும், இந்த தகவலை எப்படி தன் கணவனிடம் கூறப்போகிறோம் என்பதையும் நினைத்து தான் அவளின் துக்கம் இப்போது இருமடங்காகிக் கொண்டிருக்கிறது.

நேரம் நகர்ந்துக்கொண்டே போனது. இப்படியே உடைந்துப்போய் இருந்தால் பிரயோஜனமில்லை, எப்படியும் அனைத்தையும் சமாளித்துதான் ஆகவேண்டும் என முடிவெடுத்தவள், நாளை என்ன செய்யவேண்டும் என்பதை தெளிவாகத் தீர்மானித்துக்கொண்டு ஒரு பெருமூச்சுடன் நிமிர்ந்தாள். தான் மாடிக்கு வந்து வெகுநேரம் ஆகியதை உணர்ந்து கீழே செல்லலாம் என படியின் பக்கமாகத் திரும்பியவள், அங்கே தெரிந்த ஒரு கரிய உருவத்தை கண்டு ஒருநொடி திடுக்கிட்டு நெஞ்சில் கைவைக்க... சில கணங்களுக்கு பின்பே உணர்ந்தாள், அந்த கரிய உருவம், தன் ஆசை புதல்வன்தான் என்பதை. அன்னையின் திடீர் அழுகையை கண்டு தவிப்பு நிறைந்த முகத்துடன்.. அவளிடம் செல்லலாமா வேண்டாமா என்னும் யோசனையுடன் மாடியின் ஓரத்திலேயே நின்றிருந்தான், அர்ஜுன்.

'ஆத்தி!! இவன் எப்ப வந்தான்?!' அதிர்ச்சியுடன் தன் மகனை நோக்கிய சங்கரி, "டேய்! அர்ஜுன்" அவனை கத்தி அழைக்க.. தரையை நோக்கியபடி ஏதோ தீவிர யோசனையில் மூழ்கியிருந்த அர்ஜுன், தன்னிலை உணர்ந்தவனாய் அன்னையை நோக்கி படக்கென நிமிர்ந்தான்.