Truth Deceived

XXIII

Brother's Fate
...

I walked to my class happily, remembering what happened earlier ay hindi ko maiwasang ngumiti

"You look happy?" sabi ni Andrea nang mapansin niya ako nang maupo ako sa tabi niya

"Kayo naba? ni Mateo?" bulong niya

Actually hindi ko alam eh

"Hindi pa!" i stated at nagulat siya "Defensive? so ano? nililigawan ka?" curious na tanong nito at natawa ako

"Hindi ko pa alam, pero malinaw samin feelings namin." sabi ko at agad siyang tumili, tinakpan ko naman agad ang bibig niya dahil pinagtinginan kami ng kaklase namin.

"OMG! Buti hindi ka kay Carlo napunta. Girl! may issue yan!" agad na nagsalubong ang kilay ko dahil hindi ko alam ang sinasabi niya

"May nakarinig sa kanila ni Carl sa kabilang building na nag-aaway. Mahal ka ni Carl, kaso dahil hindi sila okay ni Carlo, tinakot ni Carlo si Carl at sinimulan ka agawin dahil ayaw niya maging masaya si Carl."  kwento nito at nanlaki ang mga mata ko

"What the fuck?" gulat na sabi ko "Totoo ba yan? Bakit hindi pinaabot sa akin yung balita?!" gigil na sabi ko

"Tinakot kami ni Carlo, kapag nalaman mo raw yon ay papupuntahin niya raw kami sa impyerno kasama ka." malungkot na sabi nito

"PUTANG-INA!" Sigaw ko at tumayo, palabas na sana ako nang hawakan ni Andrea ang kamay ko "Mag-ingat ka Jaile, please. Nasa ospital ngayon si Carl, nag-aagaw buhay. Nakita sa CCTV na tinulak ni Carlo si Carl mula sa 4th floor nung isang araw." naiiyak na sabi niya

Ang kaninang galit na nararamdaman ko ay hindi ko na madama, tinaboy ko ang kamay ni Andrea na nakahawak sa akin at lumabas para puntahan si Carl.

"MMC!" sigaw ni Andrea.

He was confined in Manila Medical Center.

"Where are you going?" nakasalubong ko si Mateo "Let's talk." hatak ko sakaniya hanggang sa tapat ng kotse ko.

"May nangyaring murder dito sa school at ni isa satin hindi pinarating?" inis na sabi ko at agad siyang nagtaka.

"What? Anong murder? There is?!" gulat na tanong niya at sinensyasan ko siya na pumasok sa kotse.

"Carl was been pushed by Carlo sa 4th floor ng kabilang building." panimula ko "He was battling between life and death in the hospital so pupuntahan ko siya." dagdag ko

"What the actual fuck? Hindi ko rin alam Jaile, walang report, walang kahit ano." nag-aalalang sabi nito

"Ano bang pinagkakaabalahan ni Noviern?! Bakit hindi siya nagpaparamdam?!" galit na sabi ko habang pinapaandar ang makina ng sasakyan.

Nang umandar, sinimulan ko na mag drive.
Kinikwento ko kay Mateo ang cause at taimtim naman siyang nakikinig

I was driving 100 kmh "Jaile, calm down. Baka mamatay tayo." takot na sabi ni Mateo na nakaupo sa shotgun seat habang nakahawak sa gilid niya

i slowed down to 60 kaya nakarating agad kami sa ospital na kung nasaan si Carl.

Tinanong ni Mateo ang front desk at agad namang binigay samin ang room number niya. 8th floor Rm 1765.

We rushed, matagal ang elevator kaya nag stairs kami. Wala namang naging problema sa amin ang hagdan dahil pareho kaming physically fit ni Mateo kaya nakapunta kami agad doon

Pumasok na kami sa room at ayon...

Nakita ko si Carl na walang malay

May life support na machines

At benda sa ulo

Pati narin sa katawan

Nakita ko ang kasama niya, mom niya siguro. "You must be Ms. Fernandez?" tumayo ang babae na nakaupo sa tabi ng higaan ni Carl

"My son told me alot about you." dagdag nito at inanyayahan kami umupo.

"You really are pretty." sabi nito habang naluluha "Im so sorry po, wala po kaming natanggap na balita madame, it was my fault po i am really sorry." naiiyak na sabi ko at niyakap niya ako

"Call me Tita Mar." sabi nito

"Wala kang kasalanan iha." dagdag niya

"It's me. I raised a devil. I failed as a parent. Si Carl lang ang mabait sakanilang dalawa, ito pa ang nasapit niya mula pa sa kamay ng kapatid niya." humihikbi siya at bumitaw na sa pagkakayakap.

Tahimik lang si Mateo na nakaupo sa likod ko "Boyfriend mo iha?" tanong ni Tita Mar "Naku! hindi po." sagot ko naman

Nilapitan ko si Carl, I saw the damage, nangingitim ang mga kuko niya at masakit sa dibdib ko na ako ang dahilan kung bakit niya nasapit to

Bumalik ako sa tabi ni Mateo nang magpaalam si Tita Mar na bababa siya para mag bayad ng bill at antayin siya bago kami umalis para hindi maiwan mag-isa si Carl.

Mateo held my hand to calm me down "I love you." mahinang sabi nito at napatingin naman ako sakaniya "Wala kang kasalanan." dagdag niya at tinapik nang marahan ang ulo ko.

Sumandal ako saglit sa balikat niya. "What's wrong with Noviern kaya?" sambit niya sa gitna ng katahimikan at tinanggal ko ang pagkakasandal ko sa balikat niya sa tanong niya.

"I saw him, pero hindi niya ako pinansin. He looked so distracted. Hindi na siya yung taong masaya akong binabati araw-araw. He's off lately." reklamo ko

"Something's fishy here." taas kilay na sabi ni Mateo

"I'll help you Jaile. Bigyan natin ng hustisya ang pagkamatay ni Carl." sabi nito at tumango ako

"Naging kaibigan ko si Carl." kwento nito at nabigla ako dahil hindi ko alam na naging magkaibigan pala sila.

Hindi kasi sila nagpapansinan e.

"But noong nalaman niya na close tayo, hindi na siya nakipag-usap." dagdag niya

It was me, the cause all of this mess.
Kung hindi sana ako nag transfer dito, wala sigurong mahihirapan.

Simula nung nakuha ko ang posisyon na mayroon ako ngayon feeling ko ay may nagmamasid sa akin.

"Im sorry. It's all my fault." tumulo ang luha ko nang hilahin ako ni Mateo para yakapin

"Hindi mo kontrolado ang utak nila." malambing na sabi nito "At nilalayuan ka ni Carl noon dahil para hindi ka pag-interesan ni Carlo."

"Carl knew kung anong mangyayari kapag pinakita niya sa iba na interesado siya sayo. He has a psycho brother. And that's the reason why." dagdag nito

...