ARHAN

-2-

Meyra kendisine dik dik bakan kara gözlerden kendini alamazken Arhan hızlıca çekti kollarını kızın ince belinden "Şey teşekkürler..Bi de geçmiş olsun, sağ salim kavuştun ailene.." Arhan kendisiyle senli benli konuşan kızın kim olduğunu henüz çıkaramazken geciktirme amaçlı bir kafa salladı. "Eyvallah." Sonra uzatmaya gerek duymayıp arkasını dönerek çıktı lavabodan. Meyra elini gümbürtüyle atan kalbine koydu, o'ydu işte, gönlünün tutsak sevdası Arhan..

Biraz daha durursa hülyalı hayallere kapılacağını fark edip aceleyle indi merdivenleri genç kız, inşallah kimse görmemişti Arhan'ı yukarı çıkarken yoksa laf söz olur anasının kulağına gider o da etini koparırdı mazallah "Gidiyor musun Meyra?" Küçük adımlarla içeridekilere görünmeden evin kapısına giderken Bilnur'un arkasından gelen sesiyle alelacele kafa sallayıp ayakkabısını geçirdi ayağına "Çok bile kaldım anam sopayı geçirecek bu sefer."

"Tamam sağ salim git." Arkadaşına dönüp bir gülücük attıktan sonra hızla yürümeye başladı. Neyse ki evleri yakındı yoksa gecenin bu saati kız başına sakıncalı olurdu. Eve vardığında eli kalbinde korkuyla çaldı kapıyı, açan ailenin en küçüğü Serendi, henüz altı yaşındaydı ama fırlamanın tekiydi. "Abla odana koş anam çok sinirli." Dudağını korkuyla dişleri arasında ezerken eve girip küçük kardeşinin dediği gibi odasına fırlayacaktı ki annesinin korkutucu sesi yankılandı evde "Meyra! Gel bura gel kaçma yukarı hele." Tedirgin adımlarla gitti annesinin yanına,  neyse ki babası evde değildi "Nerdesin kız sen bu saat olmuş, bekar oğlanın bulunduğu yerde durulur mu o kadar?!"

Bakışlarını kaçırdı korkuyla "Ana aslında girmeyecektim içeri lakin Elif abla ısrar etti gel diye, öyle iki lafladık Bilnur'la." Annesi kolunu sıktı acıtarak "Ben lafla diye göndermedim seni sütü ver diye gönderdiydim. Bıktım usandım senden, senin yaşındakiler çoktan evlendi ellerinde bebeler, sen hâlâ orda burda lafla." Annesinin gözleri bir oraya bir buraya kayarken birden durdu "Karar verdim, evlenecen. Yok artık öyle gelen görücüleri istemeyom diye göndermek. Ablanı senden ufakken verdik kaç bebesi oldu bak, hep o baban olacak herif yüzünden..Damat beğenmiyor. Lakin bundan sonra yook, ne babanın dediği ne senin. Zaten kadın kısmına fikir mi sorulurmuş, Benim dediğim olacak. Çık git şimdi yukarı gözüm görmesin."

Meyra'nın gözleri anında dolarken hâlâ annesinin elinde sıkıştırdığı kolunu yavaşça kendine çekti "Olmaz ana ben istemiyom evlenmek, daha değil." Annesinin koyu yeşil gözleri korku filmi sahnesi gibi yavaşça kendisini bulduğunda olduğu yerde titredi. "Ben rızanı almadım zati. Çık dedim yukarı Meyra dayak yeme gece gece." Meyra gözlerinden düşen yaşlarla çıktı odasına, ağlaya ağlaya yatağını kurup uzanırken yine sessiz sessiz ağlamaya devam etti.