ARHAN

-19-

Sevgili okurlarım, bölüme başlamadan önce özür dileyerek küçücük bir soru sormak istiyorum sizlere. Lütfen buraya fikirlerinizi belirtin. Aklımda bir kurgu var;

Yani farklı bir senaryosu olacak, baş karakterlerin tanışma hikayeleri klasiklerden uzak olacak ama tabii ki sevgiyi ve aşkı sıcacık hissedeceğiniz bir hikaye olacak. Yazarsam okur musunuz? Kalemimi beğenen herkesin yeni hikayeme bir şans vereceğine eminim ama yinede sizlere sormak istedim cevaplarsanız çok sevinirim. Şimdiden teşekkürler, keyifli okumalar çiçeklerim..🌸💖

Hasret gelinine küçümseyici bir bakış attıktan sonra cevap vermeden içeri girdi. "Ana?!" Elif koşarak annesine sarıldığında Arhan karısının tepkisini ölçmek için bir bakış attı. Neyse ki karısı şimdilik sakin duruyordu. "Oy kızımmm neler gelmiş başına vah vah.." Elif'in bu cümleyle hazırda beklettiği gözyaşları akmaya başladığında Arhan annesine uyarıcı bir şekilde konuştu "Ana, çok abartma istersen." Hasret bununla geri çekilip kızının gözyaşlarını silerek oturttu "Anlat anana ne yaptı o gavatın dölü?!"

Elif annesiyle konuşmaya başladığı sıra Arhan Meyra'nın kolundan tutup köşeye çekti "Meyra merak etme anam burda çok kalmayac-" Meyra sahte bir tebessüm ederek kocasının sözünün kesti "Sorun yok, sonuçta kızı için geldi. Benlik bir sıkıntı yok." Arhan emin misin der gibi baktığında kocasının kolunu okşayarak bu sefer sahiden gülümsedi "Gerçekten sorun yok. Şuan konu Elif abla." Arhan karısının anlayış dolu cümlesiyle yanağını okşayıp geri çekildi.

"Sakın ha Elif, bu saatten sonra oraya dönüş yok!" Meyra kaynanasının bu cümlesiyle şaşırdı, onun gibi gerikafalı bir insanın kızını poposundan vurarak koca evine göndermesini beklerdi. Belli ki kaynanası çocuklarına gerçekten düşkündü. "Ana..Bende daha onu diyecektim. Olmaz öyle, bir süre burda kalırım lakin hayatımın sonuna kadar Arhanlarla kalacak değilim ya..Üstelik tek değilim iki çocuğum da va-"

"Elif, saçmalama istersen. Biz kardeşiz. Tabii ki böyle bir durumda en doğrusu artık o eve gitmemen. Değil mi Meyra?" Meyra Arhan'ın cümlesiyle hemen döndü kendisine kaygıyla bakan Elif'e "Tabii ki abla, o nasıl söz? Seninde çocuklarının da bize yük olması söz konusu değil." Elif dolu gözleriyle acıyla gülümsedi "Allah razı olsun sizden lakin bu hemen karar verilecek bir şey değil tahmin edersiniz ki.. Bana biraz vakit verin." Hasret anlayışla kızının saçını okşadı "Tüm vakitler senin olsun kızım. Hiçbir şey senden de şu küçücük sabilerden de önemli değil. Üzme kendini yavrum." Arhan da ablasının yanında oturunca Meyra onları biraz yalnız bırakmak adına işim var diyerek yukarı çıktı.