ARHAN

-23-

"Başınız sağolsun kızım." Meyra omzuna konan soğuk elle kafasını kaldırdığında annesini gördü. Kendisi ve diğer herkes gibi o da bürünmüştü siyahlara. "Dostlar sağolsun." Hatice kızının yanına oturduğunda okunan Kuran'ı dinleyip o da el açtı.

Meyra ne yaparsa yapsın kaynanası toprağa defnedilirken başını toprağa vura vura ağlayan Bilnur ve Elif ablası gözünün önünden gitmiyordu. İkisi de o kadar çok ağlamıştı ki, en son Bilnur'u zor bela hastaneye götürmüşlerdi sakinleşmesi için. Biliyordu zaten Meyra, Bilnur annesine en bağlı olanlarıydı. Arası da iyiydi onun annesiyle. Bu kadar etkilenmesi pektabii doğaldı.

Arhan'sa sessizdi genel itibariyle, annesinin ruhsuz tabutun içindeki naaşını omzunda taşımış, elleriyle kürek atmıştı toprağına. Herkes ayrıldıktan sonra bile epey durmuştu o mezarın başında. Öyle ki eve geldiğinde tek kelime çıkmamıştı ağzından.

Meyra kocasının bu haliyle iyice beter olsada kendi kendini tuttu hep. Şuan en az yaralanan oydu hepsinin içinde sonuçta. Ona destek verecek kimse olamamıştı ne yazık ki. Ablası Sena da yeni gelmişti. O da üzülmüştü fakat insan kırk el yabancıya ne kadar üzülebilirse.. "Meyra ye kızım şunu, gebesin kandan düşme." Annesinin kendisine uzattığı plastik tabağın içindeki helvaya baktı boş boş.

Şimdi kaynanasından kendisine geriye kalan bu helvaydı. İçinden zerre gelmemişti yemek. Ama bakışların üstünde olduğunun bilincinde olduğu için titreyen elleriyle aldı kendisine uzatılan acı tatlıyı.

"Durduk yere gitti gencecik kadın, kalp krizi nerden çıktıysa vah vah torununu da göremedi, oysa nasıl bekliyordu heyecanla.." Meyra zor bela yutkundu insanlardan gelen bu cümleyle. Sonra devam etti hadsiz konuşmalar. "Stresten oldu fikrimce. Arhan'ı görmediniz mi nasıl kovmuştu rahmetliyi, vefatından önceki günde o evden çıkarken görmüştüm. Gözyaşını yazmasıyla siliyordu rahmetli.." Bir kaç kadın konuşan Seher'i kaş gözle susturmaya çalışsa da susmadı Seher. "Yalan mı diyom? Olanları söylüyom ben, aha Meyra'nın yüzü burda."

Meyra elindeki helvayı sertçe yere bırakıp cenaze evinde bile dedikodu döndüren Seher'e baktı. "Ne diyon sen Seher teyze, Arhan mi sebep oldu yani kendi anasının ölümüne? Bunu mu demeye çalışıyon!" Seher karnı burnunda olan Meyra'ya ters bir bakış attı. "Öyle demesemde stres etti dedim, yalan mı? Arhan kovdu anasını bahçede bağıra bağıra, ağlayarak gitti kadın o gün hepimiz şahidiz!"

"Doğru bende gördüm."

Bir kaç kadından daha onay mırıldanması gelince odaya duyduklarıyla giren Elif sesini yükseltti. "Ya siz utanmıyor musunuz, sizde hiç edep arlanma yok mu? Cenaze evi burası cenaze evi! Halen dedikodu peşindesiniz ya, bizim yüreğimiz yanıyor burda sizde oturmuş akşama dedikodu çıksın diye laf ediyonuz. Biraz düşünceli olmak bu kadar mı zor? Arhan anamla tartışmış olabilir, siz nerden bileceksiniz nedenini sebebini. Anca laf peşindesiniz, o da asla istemezdi bunu. Onun da anasıydı anam. Yazık size ya, yediyseniz kavurmanızı helvanızı çekin gidin daha da oturmayın!"