ARHAN

-15-

Bilnur'un kendisine söylediği şeyden sonra gece boyunca Meyra'nın gözüne uyku girmek bilmedi. Arhan bir iki defa neyi olduğunu sorsada cevaplamayıp sırtını döndü. En sonunda karısının kendisini umursamamasıyla Arhan da ısrarı bırakıp uyudu.

Nitekim sabah olduğunda da Meyra'nın huzursuzluğu devam etti. Bayram olması sebebiyle hep beraber Arhan'ın akrabalarına misafirliğe gidip el öptükten sonra kendi ailesini, özellikle ablası ve kız kardeşini görememesiyle içindeki sıkıntı dahada büyüdü.

Ama asıl mesele başkaydı; Elif kocasını seviyordu. Peki ya bundan Arhan'ın ve kaynanasının haberi var mıydı? Bilnur ona bu bilgiyi Elif'in kendisine aylar önce verdiğini söyledi. Öyleyse Elif'in bu sevgisi de kısa zamandır süren bir şey değildi..

"Meyra?" Arhan'ın sesini duyduğunda gözlerini odaklandığı halıdan çekip ona diktiğinde gözüyle gösterdiği yere baktı. Arhan'ın kuzeni Aynur ona çay uzatıyordu. Sirkelenerek aldı kendisine uzatılan çayı "Dalmışım, teşekkürler."

Kuzeni yanlarından ayrılıp diğerlerine çay dağıtmaya devam ettiğinde Arhan kalabalığın içinde sesini duyurmak için karısının kulağına eğildi "Sesleniyorum ikidir, hayırdır dün geceden beridir sana. Bu dalgınlık niye, biri bir şey mi dedi?"

Meyra hızla salladı kafasını "Yok ya sadece halsizim biraz.."

"Emin misin hatun?"

"Evet bir şeyim yok."

Arhan ikna olmasada üstüne gitmemek adına daha fazla bir şey demedi. Sonra Arhan'ın halası onlara döndü "Evlilik nasıl gidiyor çocuklar?"

"İyi hala çok şükür."

"Var mı bir yolcu?"

Arhan içinden ya sabır çekti. Hiç bitmiyordu akrabaların bu bebek merakı "İnşallah hala."

Karısının cevabıyla sağ dudak kenarı yukarı kıvrıldı. Belli ki Meyra anne olmayı gerçekten istiyordu.

"Hadi inşallah. Ee Elif kızım sen şimdi ne olucan?"

"Muallim olacağım inşallah Fatma hala."

Meyra bir kez daha imrendi istemeden, keşke onunda okuyup bir meslek edinme şansı olsaydı. Sohbet devam edip biraz daha oturduklarından sonra eve geçtiklerinde Meyra üstünü değiştirmek için odasına çıkacağı sıra gelen sesle durdu. Yatak odalarından kulağının aşina olmadığı bir ses geliyordu, bir kız sesi.

"Evlendiğini duyunca çok afalladım, hapisten çıkar çıkmaz erken değil mi?" Elif'in sesiydi bu, hemde yatak odalarında. "Erken ya da değil, evlendik bir kere."

Kocasının cümlesiyle gerginlikle soludu, eli ayağı şimdiden titremeye başlamıştı ama yinede dinlemeye devam etti. "Seviyor musun peki onu?"

Meyra nefesini tuttu, alacağı cevap belkide bir çok şeyin habercisiydi.

"Seviyorum Elif bacım, şimdi odadan çıkarsan iyi olur birisi görürse uygun olmaz yanlış anlaşılır."

"Kusura bakma Bilnur çağırınca Meyra'yı bende o duymadı diye düşünüp gelmiştim.. evliliğin için tebrik ederim tekrar, mesut olursun umarım."