ARHAN

-10-

Sorduğu sorudan sonra çekinerek cevabını bekledi Meyra, Arhansa bu soruyu beklemediğinden şaşırdı "Bu nerden çıktı şimdi gece gece?" Meyra kırılan cesaretiyle dirseğini geri düzeltip uzandı tavana bakarak "Ne bileyim, bir ömür sevgi olmadan geçmez ki.." Arhan sessiz kaldı, karısı doğru söylüyordu koca bir ömür sevgisiz geçmezdi. "Düşünme böyle şeyleri henüz yolun başındayız, bırak zaman göstersin bize olacakları."

Meyra bununla sessiz kaldığında ikiside akıllarından geçen birbirlerinden farklı onlarca düşünceyle kapattılar gözlerini. Ve Arhan'ın dediği gibi bazı şeyleri zamana bırakmaya karar verdiler.

Aradan bir hafta geçti, bir cuma sabahı Arhan uyandığında gözlerini ovuşturup pencereden dışarı baktı, belli ki öğlene geliyordu saat. Demek ki epey uyumuştu, sonra yanında görmeye hâlâ alışamadığı karısına bakmak için çevirdi kafasını, neredeyse bir haftadır olduğu gibi kendisinden önce uyanıyordu Meyra ve bugünde öyle olmuştu. Yataktan kalkıp lavaboya giderek işlerini halletti. Ellerini yıkarken aklına bugün tarlasında çalışacak işçiler geldi, kafasından tamamen çıkmıştı. Halbuki sabah erkenden kalkıp işçilerin başında olması gerekiyordu.

Aşağı indiğinde karısıyla Bilnur'un içeride olmadığını gördü, sesleri mutfaktan geliyordu. "Kimmiş peki adam öğrenebildin mi?" Karısının kardeşine yönelttiği soruyla mutfağa girecekken durdu, hangi adamdan bahsediyordu o?

"Yok ama bizim köyden olmadığı belli. Sen asıl kızları göreceksin hepsinin gözler fal taşı gibi açık adama bakıyorlar, yalan konuşmim şimdi bende bakıyodum. E bakılmayacak gibi değildi maşallah boylu poslu yakışıklı bir adamd-"

"Bilnur!" İki kız mutfağa bağırarak giren Arhan'ın korkusundan ellerindeki yaprak sarmayı bıraktı hızla "Abi, günaydın.. Ne zaman uyandın sen?" Arhan duyduklarıyla sinirlenmişti, kardeşi karısıyla tanımadığı ve yakışıklı bulduğu bir adam hakkında nasıl konuşabiliyordu öyle fütursuzca. "Bırak şimdi onu, ne diyordun sen az önce bir daha de hele." Bilnur korku dolu gözlerle bir abisine bir arkadaşına baktı, Meyraysa kocasının burnundan ateş solumasıyla ürktü. Şuan hiç çekici değildi ne yazık ki.

"Bir şey demiyordum abi ne diyeceğim, sarmanın içini çok hazırlamışız onu dedim Meyra'ya."

Arhan alayla güldü "Gözüme baka baka yalan söylüyorsun birde, kızım sen orda burda elin adamını dikizleyip üstüne marifet gibi yengene anlatmaya utanmıyor musun?" Bilnurla Meyra bununla korkuyla birbirine baktı, hepsini duymuş muydu yani.. Meyra içten içe çok şükür o çeşme başında ben yoktum o an dedi, hoş olsaydı da o hayatında Arhan varken zaten adama bakıp da beğenmezdi de eve geldiklerinde yine konuşurlardı sonuçta. "Şey abi kötü değildi amacım, yabancı bir adamdı da ondan merak edip baktıydım hiçbir şey olmadı ama yemin ederim.."