ARHAN

-3-

Olayın şaşkınlığından mıdır bilinmez yaklaşık on saniye afallayarak bakıştılar sonrasında Arhan kızın üstüne istemeden de olsa tüm ağırlığını verdiğini fark edince hemen geri çekildi, haylaz köpek bu arada çoktan uzaklaşmıştı olay yerinden "Köpek sırtıma atladı da, ondan."

Arhan'ın sert sesiyle Meyra gözlerini kırpıştırarak kaçırdı kalp ritmi hâlâ düzene girmiş sayılmazdı "Anladım." Üstünü başını sirkeleyip ayağa kalktı Meyra da, sonra Arhan'ın bir şey söylemeyerek uzaklaştığını görünce ister istemez üzüldü. Belli ki gerçekten dikkatini çekmemişti Arhan'ın. Sonra egosunun kırılmasıyla sinirlenerek yere düşen kovaları alarak tekrar doldurdu ve evinin yoluna koyuldu.

Arhan arkadaşlarının yanına giderken kendisine sinirlendi, nasıl düşmüştü öyle kızın üstüne, ayıp denen bir şey vardı. Ya birileri görseydi onları, o zaman adı çıkardı kızın başına bela olurdu. Kimse görmemiştir inşallah diye düşündü, dertsiz başına dert almak istemezdi.

Meyra eve geldiğinde annesi yine bir ton azar çekti geç geldi diye halbuki toplasan bir saat olmamıştı gideli üstelik elinde kocaman su dolu kovalar varken ne kadar hızlı olabilirdi ki? Annesi anlamıyordu işte. Aklında hem Arhanla yaşadığı o anın heyecanı hemde umursanmayışı vardı, neden bu kadar üzülüyordu ki bir türlü anlamıyordu. Ne bela bir lanet şu aşk denen şey diye mırıldandı, insanın ömründen ömür gidiyordu resmen bu aşkın sevdanın çilesinden derdinden. "Kolay gelsin."

Bilnur'un sesiyle irkilerek arkasını döndü Meyra "Sağol, hoş geldin otursana." Bilnur daracık mutfağın bir köşesine sindi "Yardım edeyim?" Meyra gülümsedi "Yok yok bitti zaten pilav yapıyordum." Ocağın altını kısıp arkadaşının yanına çömeldi "Kaçar gibi gittin öyle gece, bende yanına geleyim dedim." Abinle neler yaşadığımı bilsen diye geçirdi içinden.. hoş, bir şey yaşadığı da yoktu aslında da işte Meyraya göre bu bile büyük bir şeydi. "Geç kaldım diye öyle gittim, zaten eve geldim anam bir sürü laf etti."

Bilnur elini sıktı arkadaşının destek verircesine, Hatice teyze gerçekten bazen çok gaddar bir insan olabiliyordu "Abime kız arıyor anamlar." Kalbi tekledi Meyra'nın bu cümleyle "Abim istemiyor ama anamgil pes etmiyor etmeyecek de herhalde." Meyra'nın gözlerinin hüzünle dolduğunu gördü Bilnur "Seni söyledim anama, Meyra'yı alalım dedim.." bakışı bu sefer ümit doldu "Anan ne dedi?"

"Abinin aklına sok o zaman dedi." İşte şimdi solan bir çiçeğin su bulmasıyla açar gibi tekrar yeşerdi Meyra'nın içindeki umutlar "O nasıl olacakmış?"