Ömer Eren ve Süsen Kılıç. Çok da masum olmayan, sırlarla dolu bir aşk.
Çok sevmek herşeyin üstesinden gelmeye yeter miydi?
Peki Ömer, abisinin ölümüne yol açan kazada ona çarpan arabanın içinde Süsen'in olduğunu ve Süsen'in bunu ondan sakladığını öğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''İnsan ait olduğu yeri bulunca fırtına diniyor, savaş bitiyor. Bir bahar başlıyor sonra...''
⛓️
Dizlerimin üzerine çökmüş, aldığım nefes ciğerlerime batarken nefessiz kalacak bir şekilde ağlıyordum. Etraf hâlâ çok sessizdi. Hâlâ yerdeydim. Hâlâ zifiri karanlıktı.
"SÜSEN!" dedi biri. Ardından yanıma koşarak gelen adımları hissettim. Başımı önüme eğmişken, sesin sahibinin tanıdık sesiyle başımı kaldırdım hafifçe. "SÜSEN, SEVGİLİM!" dedi. Olduğum yere gelmiş bulunuyordu o saniye zaten. Benim gibi yere çöktü, dizlerinin üzerinde. Ardından yüzümü ellerinin arasına alarak göz göze gelmemizi sağladı.
O'ydu. İyiydi. Yaşıyordu. İçim huzur duygusuyla dolarken, gözyaşlarım akmaya devam etti. "Ömer." dedim sesimdeki en güçsüz tonla. Ardından giydiği ceketin yakasından tutarak kendime çektim. Sımsıkı sarıldım ve hıçkırarak ağlamaya başladım. "Çok korktum." dedim ağlamalarımın arasından. Ömer beni sakinleştirmek için saçlarımı okşarken, sarılışıma karşılık veriyordu. "Tamam sakin ol, geçti. Buradayım."
Ömer beni olduğum yerden kaldırarak, kaldığımız eve doğru ilerlememizi sağladı. Aynı zamanda hala sakinleştirmeye çalışıyordu beni. Evin kapısından içeri girerken konuştum. "Silah sesi vardı. Sana bir şey oldu sandım." dedim gelen mesajdan bahsetmeyerek. Anlatmaya hazır hissetmiyordum kendimi. O yüzden onu öyle geçiştirdim. "Evet duydum ama avcılarmış. Korkulacak bir şey yok. Ben buradayım." dedi beni kolunun altına alırken. Başımın üzerine bir öpücük bırakırken, huzurla kapattım gözlerimi.
İkimiz de yorgun olduğumuzdan dolayı uyanık kalmak, saat ilerledikçe zor bir hal alıyordu. Yatağa geçtikten sonra beni göğsüne çekti Ömer. Burnunu saçlarıma gömüp gözlerini kapattı. Arada saçlarımın arasına bıraktığı öpücükler beni rahatlatırken , Luca'yı, bu gece yaşadığım olayı, düşünmemeye çalışıyordum. Bu saatten sonra bana hiçbir şey yapamazdı bundan emindim. Benim yüzümden hapishaneye girmişti Ukrayna'da. Bir süre sonra öldüğü haberini almıştım ama bir yanım hep söylüyordu o habere inanmamam gerektiğini.
Ben korku üstünde yaşamaktan çok sıkılmıştım artık.
⛓️
Geçen Sene/ Ukrayna...
Tekerlekli sandalyesinin tekerlerinden destek alarak, bulunduğu odanın penceresine doğru ilerledi genç kadın. İki gündür o nefret ettiği adamla resmi olarak evliydi. Hayatının en büyük hatasını yapmıştı farkındaydı. Ama buna mecbur bırakılmıştı. Bu iki gün boyunca odadan dışarı çıkmamıştı. Babası Turgut Bey de, Luca da sürekli yanına geliyor onunla konuşmaya çalışıyordu ama kadının ağzından tek bir söz bile çıkmıyordu. Bunun için eve psikolog bile çağırmışlardı. Ama çok garipti. Süsen tek kelime bile etmiyordu. O eski bıcır bıcır kız gitmiş yerine ruhu söküp atılmış, yaşayan bir ölü gelmişti sanki.
