12. Bölüm "Sonsuz Gözyaşı"

821 38 18
                                    

"Çok şey var anlatacak. Bir sen anlarsın ama bir sana anlatamam."

⛓️

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

⛓️

2 Saat Önce/ Ömerden...

Vücudumda keskin bir acı, başımda anlatılmayacak derecede bir ağrı vardı. Üstüne üstlük, dibimde uğuldayan gürültülü sesler de eklenince katlanılamaz oluyordu.

Gözlerimi zorlukla araladım sanki göz kapaklarımda on ton yük varmış gibi.
Gözlerimi açınca karşılaştığım şey beyaz tavandı.

"Ömer! Ömer uyandın!" dedi tanıdık ses boynuma sarılarak. Asiye'ydi.

Ne olduğunu anlamadım, sarılmasına karşılık da veremedim çünkü hareket edemiyordum vücudumun yorgunluğuyla.

En son ne olmuştu? Ben neden bu haldeydim?

Hastane odasının içinde başkaları olacak ki yanıma doğru yaklaştılar.

"Kuzi. Uyandın sonunda. Sen hep böyleydin biliyor musun, insanları korkutmayı ne kadar seviyorsun. Kerata ya!" dedi Oğulcan esprili bir şekilde ama Aybike'nin, onun koluna vurmasıyla susmuştu.

Asiye geri çekildi ve konuşmaya başladı.
"İyi misin? Bir yerin ağrıyor mu?" dedi endişeli gözlerle bana bakarken.

Sağ göğsümde bir ağrı vardı ama katlanılmayacak gibi değildi. Onun için sadece "İyiyim." diye cevap verdim.

Bakışlarımı odanın içinde gezdirmeye devam ettim.
Aybike,Berk, Asiye, Oğulcan vardı.

Birde görmeyi beklemediğim, hastane duvarına yaslanmış, burnunda ve kaşının ucunda bandaj olan Alp vardı.

Bir eli çenesinde, üzgün gözlerle bana bakıyordu.
En son ne olmuştu sahi?

Ben evde otururken Alp beni arayıp Süsen'in evine çağırmıştı bir şey anlatmak için. Ne kadar istemesem de gitmiştim o eve.
Sonra...
Sonra olanları anlatmış ve bu Süsen'e karşı yumuşamamı sağlamıştı.

Karanlık sokak... Sokak lambası... İkimiz...

Kurşun sesleri.

Aklıma gelen şeylerle sağ tarafıma biraz daha batıyordu sanki yara.

"Süsen!" dedim korkuyla odanın içindekilere bakarken.

"S-süsen nasıl? Vuruldu mu o da?" diye sordum korkuyla.
Sesim kısık çıkıyordu çünkü kendimi çok güçsüz hissediyordum.

Herkes birbirine baktı. Cevap vermediler.
Tekrar sordum.

"Süsen nerede!?" diye sordum.
Hala cevap gelmiyordu. Bu sessizlik canımı sıkarken Oğulcan konuşmaya başladı.

"Ömer bak anlatacağız ama sakin olacaksın!" dedi üzgünce.

Ne olmuştu ona? Vurulmuştu kesin. Canım yanmaya başlarken endişe dolu gözlerle hepsinin yüzüne baktım.

Sır ve Aşk-SüsÖmHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin