Twisted Affection (Completed)

TWENTY-SEVEN

"Laurene! Where are you?!" Minulat ko ang aking mata nang marinig ang boses ni Sheriah. Lumiwanag na ang paligid at nasa gitna pa ako ng dance floor. May mga tao rin naman ang nasa dance floor pero para akong tangang pumipikit roon.

Luminga ako sa paligid at umaasang baka nandito pa siya pero ibang mga mukha na ang mga nakikita ko. Nakaramdam ako ng pagkadismaya.

"Nandito ka lang pala!" Agad na sabi ni Sheriah nang makita ako. Nangunot ang noo ko, nanaginip ba ako ng gising? Hinawakan ko ang labi ko at ramdam ko pa rin ang dampi ng labi niya. Alam kong siya iyon.

"A-anong nangyayari?" Wala sa sarili kong sambit.

"Buti natanong mo. May nagturn off ng breaker kanina! Hindi rin alam kung sino pero mukhang sinadya!" She explained with her voice taking on a slightly annoyed tone.

"Sinadya? Pero bakit?" tanong ko. I was trying to focus, to bring myself back to the present, but my mind kept drifting back to that kiss.

"Hindi ko alam pero buti na lang at naayos agad ng mga staff. Ang kaso, nawala ka bigla. Natakot kami na baka hinila ka na ng kung sino diyan!" aniya, habang hawak ang aking kamay.

Napatingin ako sa kanya, naguguluhan. "Nawala? Pero nandito lang naman ako, Sheriah."

Ngumiti siya ng medyo pilit. "Oo, pero parang hindi ka namin nakita kanina. Madilim eh, paano ka namin makikita di ba?"

Oo nga naman. Masyado akong na occupied sa nangyari kanina. Pero totoo ba talaga iyon? O baka naman nag-iimagine lang ako dahil sa sobrang pagod at stress?

Habang iniisip ko ang mga pangyayari, biglang may nagpatugtog ng kanta. "Tara, Laurene! Sayaw tayo!" hinila na naman niya ako at pumwesto sa dance floor. Nakita kong may nagpe-perform ng banda sa stage kaya bumalik ulit ang sigla sa loob.

Napangiti ako at sinamahan siya. Sabi nga nila, 'When in doubt, dance it out.' Kaya sinubukan kong kalimutan muna ang lahat at mag-enjoy ulit. Bumalik rin naman ang mga taong nagsasaya.

Napahawak nalang ako sa buhok ko nang may humila rito.

"There you are bitch!" Bulong nito sa tenga ko. Napangiwi ako sakit at parang matatanggal na ang anit ko dahil sa paghila niya. Sinilip ko ang babae at nakita ko ang mukha ni Eunice. Nanggagalaiti siyang nakatingin sa akin.

"Bitawan mo ako." Mariin kong utos pero hindi siya sumunod at bigla na lamang akong kinaladkad. Napahawi ang mga tao sa ginawa niya. Huminto rin ang ibang nagsasayaw sa nasaksihan.

"Tama nga ako, ikaw ang babaeng ayaw na ayaw kong makita!"Galit na galit siya at parang mapupugto na ang ugat niya sa leeg.

"I said, get your hands off me. Tapos na ang usapan natin last time." Kalmado kong saad at pilit inaalis ang kamay niya sa buhok ko. Tàngina, ang sakit manabunot. Napahila nalang rin ako dahil kapag magmamatigas ako, mas lalo lamang sasakit ang anit ko.

Mas lalo siyang nagalit at sinabunutan ako. Nakita kami ni Sheriah at bigla niyang hinila ang buhok ni Eunice. Napakapit si Eunice sa buhok niya at nabitawan ako.

"How dare you! Sino ka para saktan si Laurene!" Nanlaban si Eunice na may matapang na ekspresyon sa kanyang mukha. Gamit ang buong lakas, tinulak niya si Sheriah na nakatayo sa kanyang harapan. Sa sobrang lakas ng tama, natumba si Sheriah at katawan niya ay biglang nag-crash sa malamig na sahig.

Mabilis na naglakad si Eunice sa stage at inagaw ang microphone ng vocalist na nakatayo lang rin roon at naki tsismis sa nangyayari.

Lumunok ako at ramdam ang pagbilis ng tibok ng aking puso. Ang mga tao sa paligid ay biglang tumahimik at naghihintay sa susunod na sasabihin niya. Lahat ng music ay biglang naputol at sa kaniya lang nakatingin.