Twisted Affection (Completed)

THIRTY - SEVEN

"Z-zachary Aden Contreras?" I repeated his name. Hindi ako makapaniwala sa nalaman ko. I never thought that they were triplets.

I noticed that my lips were parted, and I realized that they had been open for a while due to my shock. It was as if I couldn't believe what I had just heard. I blinked, trying to shake off my surprise and overwhelming emotions.

Gumalaw siya at tumayo siya ng ilang pulgada mula sa akin. His presence was like a magnet, drawing my attention towards him. Nakaupo lang ako sa gilid ng higaan habang ang mga paa ko ay nasa ibaba at nakatapak sa malambot na carpet.

Pinagmamasdan ko siya. Hindi na ako nahiyang titigan siya mula sa detalye ng kaniyang mukha hanggang sa bumaba ang aking tingin sa kanyang katawan. Suot niya ang isang mahigpit na dirty white na shirt, na tila isang tela na sumusukat sa kanyang maskuladong katawan. Pinaresan niya ito ng isang maong na pantalon, na nagbibigay sa kanya ng isang casual pero astig na itsura.

Zairon has naturally messy black hair while Zaiden has a brown side parted haircut but this man in front of me has buzz cut haircut kaya ay nahuhulma ang jawline niya at may minimalist rin siyang tattoo malapit sa leeg niya.

Naibaba ko ang aking mata dahil bigla siyang lumuhod sa paanan ko. Pinatong niya ang dalawang kamay niya magkagilid ko habang nakatingin rin sa akin.

"Done checking? Still not convinced?" His lips pout a bit and his eyes light up with amusement. Umiwas ako ng mata at tiningnan lamang ang gilid niya. Nadi-distract ako dahil sa pareho silang itsura ang kaso mabilis ko lang rin malalaman kung sino-sino sila.

"Bakit hindi kita nakita sa mga pictures? I only knew that they have only Zairon and Zaiden and they didn't even mention that they have another sibling." I asked.

Pero napaisip ako. Is he the important person that Zairon was talking about?

He shrugged, "I guess because I'm long gone?"

"What?" Hindi ko masyadong naiklaro dahil sa ibang bagay ako nag iisip. Kung siya nga, hindi na siguro nakakapagtataka iyon pero bakit kilala niya ako?

"Because to them, I'm already dead ten years ago." he replied without even blinking. Ten years? That long?

"P-paano ka nabuhay kung ganoon?"

Tumayo siya at lumapit sa maliit na bintana, tila may ini-check siya doon. Mukha siyang seryoso habang tinitingnan ang labas bago niya ito muling isinara ng maigi. Naglakad siya papunta sa isang sulok malapit sa pintuan, kung saan may isang drawer na nakatago. Binuksan niya ito at kinuha ang isang bote ng alak at isang baso.

Nagtaka ako kung bakit siya kukuha ng alak at bakit mag-iinom siya sa ganitong pagkakataon. Wala ba siyang balak sagutin ang tanong ko? O baka nais niyang magpakalma o mag-isip muna bago magpatuloy sa usapan namin?

Maaaring ito ang paraan niya para maglabas ng kanyang mga emosyon o mahanap ang tamang mga salita na sasabihin. Kahit na hindi ko maintindihan ang kanyang mga kilos, nagpasya akong maghintay at bigyan siya ng espasyo na kailangan niya.

Naglakad siya papunta sa isang maliit na refrigerator na nasa sulok ng kwarto. Binuksan niya ito at kumuha ng ice tray. Marahang niya itong inilabas, at isa-isa niyang kinuha ang mga ice cubes na malamig na malamig at halos dumikit sa kanyang mga daliri.

Pagkatapos niyang makuha ang kailangan niya, lumapit siya sa akin. Nilagay niya ang mga nakuha niya sa isang maliit na mesa na nasa tabi ko.

Pagkatapos ay lumapit siya sa isang silya na nasa sulok ng kuwarto. Bago pa siya umupo, dumukot muna siya sa bulsa ng kanyang pantalon at kinuha ang isang sigarilyo. Sa kanyang kamay, may hawak siyang maliit na lighter na may kakaibang desenyo - isang kalupitan ng kulay at linya na hindi ko maipaliwanag.