Twisted Affection (Completed)

TWENTY-TWO

“Bro, punta tayo mamaya. May gusto yatang ipakita sa atin si Daphne.” Narinig kong saad ng isang lalaking lumampas sa amin.

“Bakit daw tayo pupunta ro’n? May nakita na naman ba siyang ginagawa ni Justine?” isa pang lalaki. Nakatingin lang ako sa kanila. Hindi naman sa tsismosa ako, masyado lang talagang malakas ang boses nila.

“Napapansin kasi ni Daphne na lagi nalang daw pumupunta si Justine roon. May natipuhan yatang pukpok.” Nangunot ang noo ko.

Tumigil sila saglit para maka tawid sa kalsada. May kasabayan rin silang mga babaeng ka batch lang namin na may sariling mundo rin.

“Pukpok? Si Daphne na ‘yon! Halos virgin pa nga tingnan eh! Impossible ‘yan pare. Hindi pumapatol si Justine sa ganiyan.” umakbay pa ang isang lalaki sa nagsabi no'n at ang isa naman ay inayos ang strap ng bag niya.

“Kaya nga pupunta tayo doon diba? Manlilibre nga siya kapag di daw totoo.” sagot ng lalaking inakbayan niya. Hindi ko rin naman kasi maaninag ang mga mukha nila dahil nakatalikod sila sa akin.

Lumayo na ang mga boses nila dahil naglakad sila sa ibang kalye. Si Dalcy naman ay busy sa kakalaro sa cellphone niya. Naririnig ko pa ang tunog dahil sa lakas.

“Attack the lord!”

“You have slain an enemy!”

“An ally has slain lord!”

“Amputa! Ang bobo naman!” Reklamo niya at mukha ng sasabog kakapindot sa  cellphone. Nakasimangot na siya at salubong na ang kanyang mga kilay sa inis.

Ewan ko ba kung bakit sinasabi nilang pang tanggal stress ang online games na 'yan. Tingnan mo nga ang isang 'to, parang any minute ay mapuputol na ang ugat.

Lumingon lang ako pabalik nang dumating si Lolo kaya ay nagpaalam na ako kay Dalcy ngunit tango lang ang sinagot niya at nagmumura na roon. Napailing nalang ako at pumasok sa loob ng tricycle ni Lolo.

Pagkapasok ko palang ay nagtanong na si Lolo sa'kin. “Apo, bakit parang magkamukha ang kasama mo noong araw at si Zaiden? Magkapatid ba ‘yon?” tanong ni Lolo na nagpakaba ng lubos sa akin. Hindi bulag si Lolo para hindi niya malaman agad na magkamukha sila pero hinahayaan ko lang kahit na alam kong may ideya na sila.

Napaubo ako kunwari dahil na stunned ako ng ilang minuto. “Ah.. Lo, di ko po alam eh. Hindi ko naman tinanong.” Pagdadahilan ko at napakagat na lang ng labi dahil sa kaba. Please, Lo. Ayoko ng pag usapan pa.

“Ang tagal niyo ng magkaibigan ni Zaiden, hindi mo lang ba tinanong?” Pumikit nalang ako upang mag isip kung ano ang isasagot. Kailangan kong huwag magpahalata. Hindi pa pwede.

Umiling lang ako at umiwas ng tingin. Masyado na talaga akong sinungaling. Hindi ko pala sinabi kina Lolo ang koneksyon ni Zaiden sa kambal. Kahit anong tago ko rin naman, malalaman rin naman nila at wala na rin akong malulusutan sa susunod.

“Mukhang desente naman ang kaibigan mo. Hindi ba iyon nanligaw sayo?”tanong niya ulit habang nasa daan ang mata niya. Humigpit ang kapit ko sa strap ng bag ko at nag isip.

Manliligaw? Si Zaiden? Impossible.

“Impossible iyan, Lo. Wala siyang gusto sa akin.” Binibisita niya nga lang ako sa bahay dahil sa kambal eh. Walang malisya naman iyon dahil pamangkin naman niya ang mga anak ko.