Twisted Affection (Completed)

FORTY- FIVE

Binigyan ko siya ng masamang tingin na kanyang basta na lang binalewala at nagpatuloy sa paglalakad patungo sa kanyang aparador para kumuha ng ibang damit. Kumurap ako nang simulan niyang maghubad at magpalit ng damit, subalit pinilit kong huwag magpakita ng pakialam.

"So, you're using me as a pawn in your twisted game against your own brother? How low can you possibly stoop?" I managed to uttered sarcastically.

Ngumisi lang siya sa akin at bumalik kung saan siya kanina. He again took his cigarette from his pocket and lit it in front of me. Kapag madalas na ‘to, baka nagkasakit ako dahil sa pèsteng lalaking ‘to. Binubugahan ba naman ako ng usok.

Nilagay niya ang sigarilyo sa bibig niya at nakita ko na ang paglabas ng usok galing roon. Umismid ako dahil kahit mag mala kontrabida siya ngayon, parang pinagtitripan niya pa rin ako. Para rin kasing bumalik iyong Zachary na una kong nakilala.

"You have no idea, Laurene. You're just a pawn, indeed. But sometimes, even pawns can change the course of the game." Saad niya at kita ko pa ang faint na usok habang magsasalita siya.

"This is insane, Zachary, kailangan mo na ng tulong. Malala ka na.”

"And who's going to help me, huh?" he snapped, kulang nalang ay umikot ang mata niya sa akin. "No one cared when I needed help the most. Not even Zairon. So now, I'll take matters into my own hands."

"You can't keep me here forever," I insisted, struggling against the ropes binding my hands. "Someone will come looking for me eventually."

He smirked.”I highly doubt that. By the time anyone realizes you're missing, it'll be too late. Iba na ang makikita ni Zairon rito kinabukasan.”

Takot ako syempre pero may nanaig pa rin sa akin na may mali talaga rito.

"You're willing to betray your own brother just to achieve your goals? You're heartless, Zachary. Kambal mo siya! Kahit anong sabihin mo, hindi siya ganoon. Alam kong nagsisisi siya sa nangyari!” sigaw ko na nagpakunot sa noo niya. 

He chuckled darkly. "Heartless? Maybe. But in this world, sometimes you have to be ruthless to get what you want."

I glared at him. "Magiging masaya ka ba kapag nakikita mong nasasaktan sarili mong kapatid? Then, you're no better than a snake.” I spat out.

Tumigas ang expresyon niya at naningkit ang kaniyang mata habang nakatingin sa akin. "Watch your tongue, Young lady. You're in no position to insult me.”

“Kung ayaw mo palang mainsulto, Sana hindi ka gumawa ng ganito! Pamilya mo ang kinakalaban mo!” I shot back. Tumaas na rin sa frustration ang boses ko.

“So, what about it?” He shrugged coldly. “I don't care about them. Did they even try to find me? No. Because they don't care about me.”

“Kahit sampong taon kang nawala sa kanila, may mga memories ka pa rin na kasama sila at binasura mo lang iyon dahil sa tànginang paghihiganti mo?”

Humalakhak siya sa sinabi ko. “Memories with them?” Nag isip siya kunwari bago ngumiti sa akin ngunit ang ngiting iyon ay hindi siya mukhang nawiwili o masaya.

“Sa tingin mo ba.. magagawa ko ito kung may memories ako kasama ng pamilya ko?”

I gasped at what he said. May bumuo ng sagot sa isip ko pero gusto ko itong makumpirma galing sa kaniya. “Are you.. telling me that you never regained your memory?”

Ngumisi lang siya at pinagkrus ang mga braso niya. “I guess so?”

“You're lying..”

He raised an eyebrow. “Why would I lie to you?”