NIRNAMIKA | සිංහල | (Anonymous)

"නිර්නාමික-13"

එදා ඉරිදාවක් . තුහින ඉරිදා උදේම ආධිල්ගෙ බැන්ක් එකවුන්ට් එකට තමන් අතේ තිබ්බ සල්ලි ටික ට්‍රාන්සර් ක්‍රලා ආධිල්ට කෝල් එකක් ගත්තා.

ආධිල් : කියහං....

තුහින : උඹට සල්ලි ආවා නේහ්... මං මේ ගත්තෙ පොඩි අදහසක් කියන්න .

ආධිල් : අනේ ඔව් බං . තෑන්ක්ස් ආහ් .

තුහින : මං කියන දේ අහපන්කො ඔව්වා පැත්තකට දාලා . උඹේ ටික් ටොක් එක ! ඒකේ ෆලොවර්ස්ලායි ලයික් එහෙම කීයක් විතර ඉන්නවද ?

ආධිල් : ෆලොවර්ස්ලා 21k විතර ඉන්නවා . ලයිකුත් ඇති 530k කිට්ටුවෙන්න වගේ . ඇයි ?

තුහින : යකෝ.... උඹට පුළුවන් නේ YouTube එකෙත් ඒ වගේ පුංචි Covers කරලා දාන්න . උඹට දැනටමත් ටික්ටොක් වලත් හොද තැනක් තියෙන නිසා ලේසී වෙයි .

ආධිල් : ඒක නම් හොද අදහසක් බං... ඒත් අඩු ගානෙ මාස තුනක් වත් යයි නේද බං ? ඔක්කොම සෙට්ල් වෙන්න .

තුහින : ඔව්... එතකන් උඹේ අර කැම්පස් එකේ දාපු වීඩියෝ එකෙන් උඹට ගානක් ලැබේවි . ඒකෙන් ඉන්න පුළුවන් නෙ . මං කොන්සට් එකේ අපේ වැඩ වල ෆයිනල් ප්‍රොජෙක්ට් එක ඩීන්ට දෙන්න යනකොට ඩීන් කිව්වා අපිත් එක්ක .

ආධිල් : මොකක් ? අඩෝ සිරාවට ? හැබැයි එහෙම උනොත් නම් අරක සෙට්ල් වෙනකන් මට ඒ ටික කාලෙ රෝල ඇදගෙන යන්න පුළුවන් වෙයි .

තුහින : ඔව්... උඹ හොද විදියක් බලපන් එහෙනම් . අහ් බං.... මං තියන්නම් . අද බයික් එක සර්විස් එකට දාන්නෝන .

ආධිල් : හරි බං . බායි....

ආධිල්'s pov

ඇත්තටම මට තුහින කියනකන් එහෙම අදහසක් කල්පනා වෙනවා තියා ඒ ගැන මතකවත් නැති උණා. මේකා මහ පුදුමාකාර එකෙක් . පෙරේදා කිව්වා මොනා හරි බලමු කියලා . ඒත් කවුද හිතුවෙ මෙච්චර ඉකමනින් විසදුමක් දෙයි කියලා . ඒත් මට හිතා ගන්න බැරි කැම්පස් එකෙන් මට එහෙම ගානක් දෙන්න හිතුවෙ ඇයි කියන එක . ඒක මට මහ ප්‍රශ්නයක් . කමක් නෑ මොනා වෙන්න හරි දැන් මට මාස දෙක තුනක් යනකන් රෙන්ට් එක ගැන බය වෙන්න දෙයක් නෑ දෙයියන්ගෙ පිහිටෙන් මේහ හම්බුනොත් .

පැය භාගයක් විතර වොශ් දදාම කල්පනා කරපු මං ඇදුමකුත් දාගෙන පයින්ම ඇවිදගෙන ගියේ උදේට කන්න දෙයක් ගන්න . ළග තිබ්බ පෙරේරා ඇන්ඩ් සන් එකෙන් කන්න දේකුයි අයිස් කොෆී එකකුයි ගත්තා . කාට ඔය මොන මොන එක හොදනෑ කිව්වත් ඉතින් මට නම් මේ වෙනකන් මේ පෙරේරා සීයගෙයි එයාගෙ පුතාලා ගෙයි කෑම වැඩි අවුලක් නෑ . හේ හේ.. කොහොමත් අන්තිමට වෙන්නෙ බඩ පිරෙන එකනෙ . මං කොහොමත් ඔය මැද්දට එව්වා මෙව්වා එළවළු දාපුවා ගන්නෙ නෑ . එක්කො ඔය නිකං ප්ලේන් දෙයක් තමයි ගන්නෙ . ගෙදර ඇවිල්ලා නිවී හැනහිල්ලෙ කනකන් ඉවසන්නෙ කෝමද දෙයියෝ.... මං ඇවිදගෙන එන ගමන්ම ගත්ත බන් එක කාලා ඉවර කළා . හේ හේ... කෝමත් මට ඉස්සර ඉස්කොලෙ කාලෙ ඉදන් ඔය ලෙඩේ තිබ්බා . අපේ ක්ලාසස් තිබ්බෙ ඉස්කෝලෙ අන්තිමම හරියෙ . කැන්ටින් එක තිබ්බෙ ග්‍රවුන්ඩ් එක කෙලවර හත වසරෙ උන්ගෙ ක්ලාසස් තිබ්බ බිල්ඩින් එකේ කොනේම . ඉතින් කෑමක් ගත්තම මං එතන ඉදන්ම කකා තමයි එන්නෙ . අනික යකෝ ඕකෙ ලැජ්ජ වෙන්න දෙයක් තියෙනවා යැයි. පස්සෙ තිබ්බ අයිස් කොෆි එකත් කටේ ගහ ගත්තා .