ශනෙලි : හලෝ.... අයියේ !
ආධිල් : මොකද ශනෙලි හදිස්සියේ ?
ශනෙලි : අයියෙ.... අම්මව හොස්පිටල් නැවැත්තුවානෙ . අනේ ඉක්මනින් එන්නකො . මට බයයි....
ආධිල් : මොකක් ? ඒ මොනා වෙලාද ශනු ? හරි හරි ටිකක් ඉවසලා ඉන්න... මං දැන්ම එන්නම්...
ශනෙලි : අනේ අයියෙ ඉක්මනින් හරිද ?
ආධිල් : ම්ම්... හරි ශනූ මං එන්නම් .බය වෙන්න එපා මං එනවනෙ...
ශනෙලි : හරි අයියෙ...
උදේ කැම්පස් යන්න ලෑස්ති වෙන ගමන් ඉදපු ආධිල් බෑග් එකට දා ගන්න ගියපු පොත් ටික ආපහු ඇද උඩට දාලා අතට අහුවුණ ඇදුම් ටිකක් අරගෙන බෑග් එකට දා ගත්තා . දොරත් ලොක් කරලා යතුරත් බෑග් එකට දා ගෙන ආධිල් පාරට ආවෙ කළුතර යන්න හිතා ගෙන . සේරටම කලින් එයා කෝල් එකක් ගත්තෙ තුහිනට .
තුහින : ආ කියන්න ආධිල් ?
ආධිල් : තුහින ! ම...මං කළුතර යනවා තුහින . සමහර විට දවස් දෙක තුනක් කැම්පස් එන්න වෙන්නෙ නැති වෙයි මට . මං ගත්තෙ-
තුහින : ඒ ඇයි ආධිල් . මොකක් හරි හදිස්සියක්ද ?
ආධිල් : අම්මා හොස්පිටල් ඇඩ්මිට් කරලලු බං . ශනූ දැන් මට කෝල් කළේ...
තුහින : වට් ? මං එන්නද යන්න ආධිල් ?
ආධිල් : නෑ තුහින . කමක් නෑ.... ඔයා වැඩ ටික කර ගන්න . අනික මං යනවනෙ දැන්... උවමනාවක් උණොත් මං කියන්නම් ඔයාට .
තුහින : හරි එහෙනම්... පරිස්සමින් ගිහින් කෝල් එකක් දීපන්. හදිස්සියක් නම් මට ඒත් ඉක්මනින් කෝල් එකක් දියන් ආධිල් . මං කොහෙ හිටියත් එනවා.... හරිද ?
ආධිල් : මං දන්නවා තුහින . හරි මං එහෙම කරන්නම් . බායි....
තුහිනත් හිත ටිකක් කලබල කරගෙන කැම්පස් එකට යන්න පිටත් වෙන කොට ආධිලුත් කොළඹ කළුතර බස් එකකට ගොඩ උණේ ගෙදර යන්න හිතා ගෙන . උදේ වරුවෙ ඒ පැත්තට වැඩි ට්‍රැෆික් එකක් නොතිබ්බ නිසා පැයක් විනාඩි හතළිස් පහක් විතර යන කොට බස් එක නැවැත්තුවේ කළුතර ටවුන් එකේ . බස් එකෙන් බැස්ස ආධිල් අඩිය ඉක්මන් කළේ මහ ඉස්පිරිතාලෙට යන්න . මගදි ශනෙලිට කෝල් කළ වෙලේ නම් කිව්වෙ එයත් ඉන්නෙ හොස්පිටල් එකේ කියලා . ඉස්පිරිතාලෙ ගේට් එකෙන් ඇතුළට ගිහින් ආධිල් ආයෙම වතාවක් ඩයල් කළේ ශනෙලිගෙ ෆෝන් එකට .
YOU ARE READING
NIRNAMIKA | සිංහල | (Anonymous)
Non-Fiction~තුහින හරි පරණ තාලෙ වයිබ් එකේ මනුස්සයෙක් . ඒ නිසාමද කොහෙද ආධිල් හැම තැනදිම හැම මොහොතකදිම හැම තප්පරයකම තුහිනව හරි විශේෂ විදියට දකින්න පුරුදු වෙලා ඉදියා . "නිදන්ගත ආත්මයෙන්ම සිත්තරෙකු වූ ඔහු එම සංගීත ශිල්පියාට කෙසේ තනු ලියාවිද ?" ...
