İnsanlar acımasızdı. Şu dünya da hayatımda olan bütün insanlar beni terk etmişti. Ellerim arasında olan şey arkadaşlarım değil, onların kanıydı. Beni terk eden herkes için bir kan.
Göz yaşlarım yanaklarıma dökülürken ellerimi izlemeye devam ettim. Bir saattir buradaydık. Hayla ameliyattan çıkmamışlardı. Alya benden üç koltuk ötede oturuyordu. Bir saat önce gelen telefonla feleğimiz ters dönmüştü. Bütün bunlar benim suçumdu. Benim ölmem gerekirken niye onlar ölüyordu?!
Yeni okula gelme nedenleri bendim. Bu okulu seçen bendim. Okuldan gitmek istiyorlardı ama onl-
arı engelleyen bendim. Eğer o ameliyat masasından çıkmazlarsa bunun sebebi de bendim. Ellerimle saçlarımı karıştırdım. Bir el omzuma değince irkilerek geriledim. Alya bana bakıyordu.
"Hadi biraz yat dinlen.." dedi. Söylediğine başımı iki yana salladım. Burada olmak zorundaydım.
"Hayır ge-" diyecektim ki sözüm bir çift gözü dönmüş Alya tarafından kesildi. "Senide mi kaybedeyim!" diye bağırdı. "İKİ ARKADAŞIM DA ORADA VE SEN HAYLA GELMİŞ BURADA KALICAM DİYOSUN!" diye bağırırken ne kadar dolmuş olduğunu fark ettim.
"ŞİMDİ DOĞRU GİDİCEKSİN O YATAĞA! NE HALT YAPTIĞIN ZERRE UMRUMDA DEĞİL YATACAKSIN!" diyerek kolumdan tuttu ve beni götürmeye başladı. "Bırakabilirsin.." diye mırıldandım. Başını olumsuz anlamda salladı. Göğsü bir inip kalkıyordu.
Odanın kapısını açtı ve beni yatağa bıraktı. Kapı ardımdan kapanırken yapacak hiç bir şey yoktu. Yatağa yattım. Yastık hafif yana kay-
arken uyku beni esiri altına almıştı...
****************
Bakışlarım yere değdi. Kan her yerdeydi. Biri bana şakamı yapıyordu. Anlayamıyordum. Algılarım tamamen bitmişti. Bir el omzuma atıldı ve beni geriye doğru çevirdi. Arkamı dönmem ve herkesin bana bağırması aynı anda olmuştu.
"Bizi sen öldürdün!" diye bağırdı Yekta. Umut başını sallayarak beni geri iteledi. Her zaman ciddiyetsiz olan Umut, şu an en ciddi haliyle bana bakıyordu.. Alya yanıma geldi. "ARKADAŞLARIM SENİN YÜZÜNDEN ÖLDÜ!" diyerek beni yere düşürdü. Göz yaşlarım yanaklarıma doğru akıyordu.
"Ben hiç bir şey yapmadım!" derken bile bissürü şey yaptığımı biliy-
ordum.Ağlamam şiddetlendi.Biri geldi.
Elimden tutup beni kaldırdı. Bu orman gözlü çocuktu. "Orman perisi hiç bir şey yapmadı!" diye beni arkadaşlarım dan korudu.
Yeni tanıştığım biri, beni yedi yıldır tanıyan arkadaşlarımdan koruyordu. Bana zarar vermemeleri için...
Sonra bir şey oldu biri beni yere düşürdü ve ben zıplayarak nerde olduğuma baktım.
Derin bir nefes aldım. Nerdeydim ben?Hastane odasındaydım. Elimi başıma koyarak kalktım. Kaç saattir uyuyordum?Hızla koşarak ameliyathanenin önüne gittim. Alya eli başında ağlıyordu. Göz yaşlarım akarken onun yanına gittim. "Ne oldu?" diye sordum. Sesim boğuktu.
"Öldüler..." dedi. Nefes alış veriş lerim hızlanırken geriye giderek başımı iki yana salladım. "Hayır, hayır ölmediler! Bizi yalnız bırakmaz onlar!" dedim geriye doğru giderken.
Ameliyathanenin kapısı açıldı. İçeriden üç sedye de aynı anda çıktı.Artık hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.
"Durun!" diye bağırdım sedyelere koşarken. Üç sedye de aynı anda dururken Umut'un yanına koştum.
"Umut uyan! Hani senin hayallerin vardı!" diyerek Umut'u sarstım. Dudaklarım titrerken doktora döndüm. "Umut orada korkar.."
Alya'nın ağlayışı şiddetlendi. "Umut kalk! Bak Alya'yı ağlatıyorsun! Hani sen onunla evlenecektin! İkiz çocuklarınız olmayacakmıydı sizin!" dedim. Umut şu an kesinlikle kalkardı
Evet, kesin kalkardı zira Alya'nın ağlamasını istemezdi. Heleki kendisi yüzünden.. Ama çok kötü bir şey oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TEHLİKELİ İŞLER(+18)
Novela JuvenilElif eski okulundan bir iftira sonucu atılır. Bunu gören arkadaşları da onunla birlikte yeni okullarına gelir. Yeni okulundaysa onları iyi mi yoksa kötü günlermi bekliyordu? Elif içindeki kötü hisse rağmen arkadaşları için mutlu gözükür lakin içinde...
