DAVA

Dava 8: Yeniden

Bölüm 8

Bölüm Şarkısı: maNga ve Kenan Doğulu Bize Müsade Ettim

İnsan bazen ikilemde kalır, siz de bilirsiniz. Mutlu olmak ister ama bir yanı istemez. Çünkü ikisinden de korkar, ikisini de bilmiyordur. Sevilmek istersiniz çünkü bu en güzel hislerden biridir. Sevilmemek istersiniz çünkü kalkanlarınızı her daim açık tutmak zorundasınızdır. Ben... Benim kafam çok karışık. Neyin benim için doğru olduğunu bilmiyorum.

Zor da olsa gidebildiğim 2 adımı yok sayıp yeniden mutfağa döndüm. Artık bazı şeylerden emindim ve bazı sorularımın cevabını almam gerekiyordu. Yankı geldiğimi fark etti ve yeniden bana döndü. Ona nasıl baktığımın farkındaydı ama tepki vermedi.

"Yankı, telefonu kapatır mısın?" Sesim beklediğim gibi hafif sert ve sorgu dolu çıkmıştı. Yankı da ne söylediğinin farkındaydı ama o benim aksime fazla rahattı. Deniz ve Rüya'ya veda edip telefonu kapattı. Sonra bana döndü ve ellerini ceplerine koydu. Böyle bir garip duruyordu. Nasıl desem? Sanki hiç hata yapmamış, hiç yenilmemiş, hep kazanmış, istediği her şey onun olmuş gibi...

"Sence de bana anlatman gereken şeyler yok mu?" Birazdan ya ölecektim ya da yeniden doğacaktım. Bu işin ortası yoktu.

"Seni seviyorum. Elimde olan, sana sunabileceğim tek şey aşkım. Bu kadar." Beklediğim, istediğim cümleler bunlar değildi.

İtiraz ettim. "Bu kadar değil. Tek bir cümleyle bunu kestirip atamazsın. Bana bir şeyleri açıklamak zorundasın!"

"Sor, anlatayım o zaman." Bu adam neden bu kadar rahattı? Birazdan kavga edeceğimizi görmüyor muydu?

Derin bir nefes aldım sakinleşmek adına. Salona yürüdüğümde peşimden geldi ve yan yana oturduk, birbirimize döndük. Ben bu kadar samimiyetten rahatsız olup biraz geriye çekilmek isterken Yankı elimi tuttu.

"Kaçma artık benden. Kaç zamandır seni bekliyorum, bunu bana çok görme." Umutla, aşkla bana bakıyordu.

"Neden bekledin bu kadar? Söylemek için çok zamanın vardı." Sesim kırık dökük çıkmıştı. Tıpkı kalbim gibiydi. Yerle yeksan olmuş bir ilişkiden çıktıktan hemen sonra kocamın bana aşık olduğunu öğrenmek berbat bir şeydi. Bunca zaman kendimden nefret etmiştim. Onu kendime mecbur bıraktığımı düşünmüştüm. Bu hâlimi hiç mi görmemişti? Bu aşk bencillikten mi var olmuştu?

"Madem konuşmuyorsun, ben anlatayım o zaman." Ayağa kalktı ve camı açtı. Orta sehpada duran paketten bir dal sigara ve çakmak aldı. Camın yanında ağır ağır sigarasını yaktı ve ilk dumanı dışarıya üfledi. Keskin gözleriyle etrafı taradı ve bana döndü.

"Seni ilk gördüğümde üniversiteye gidiyordun. Kadir baş komiserimi ziyarete gelmiştin. Ona bir dosya vermek için içeriye girmem gerekiyordu ama misafiri olduğu için kapıda bekledim, özel birisi olduğunu anlamıştım. Sen çıkınca sana bakmadan içeriye girdim. Dosyayı verdim ve senin kim olduğunu sordum. Kadir baş komiserim seni anlattı bana. Çok umursamadım, küçük bir kız çocuğu dedim kendi kendime. İzmir zordur, burada yapamaz dedim ama sen beni haksız çıkardın. Benim odam emniyette Kadir baş komiserimin odasının tam karşısındaydı. Sen geldikçe seni görebiliyordum. Bir gün seni izlerken sana aşık olduğumu fark ettim. Kadir baş komiserimle konuştum ama o bana senin bir sevgilin olduğunu söyledi. Önce üzüldüm seni kaybettiğim için ama yerimde durmadım. Yakalanmak pahasına da olsa seni araştırdım. Telefonundaki uygulamalar, fotoğrafların, okulunun etkinlikleri, katıldığın yaz festivalleri, kredi kartınla alışveriş yaptığın yerler, satın aldığın ürünler, kullandığın parfüm, benzinliğe gittiğinde aldığın fiş... Hepsini öğrendim. Eğer birisi bunu fark etseydi polisliğim yanardı."