AFRA

14.Bölüm

YAZARDAN

Ayaz resttoranttan çıkmış okula gidiyordu.

Yüzünde büyük bir gülümseme vardı. Küçük kız kardeşi sorun çıkartmıştı anlaşılan. Bu bile onu mutlu ediyordu. Herşeyi ayarlamıştı. Önce okula gidip sorunu çözecek sonra ise kardeşini okuldan alıp kendi restorantına götürecekti.

Okulun içine girerek Müdürün odasına ilerledi. Kapıyı çalarak içeri girdi.

"Ayaz bey hoşgeldiniz." Müdür ayağa kalkarak Ayaz'ın elini sıktı ve koltuğuna oturdu.

"Afra nerede?" Odada sinir bozucu bakışlar atan bir kadın ve müdür dışında kimse yoktu.

"Bahçede bekleyeceğini söyledi ben nöbetçi öğrenci ile çağırttıyorum hemen."

"Bahçede kimse yoktu." Dedi ayaz.

"Kantine inmiştir." Dedi ve nöbetçi öğrenciyi çağırarak onu bulmasını istedi.

...

"Hocam bulamadım."

"Kızım iyi baksaydın."

"Hocam tuvaletlere kadar baktım. Yok hiçbir yerde."

"Necmi beye sorsaydın."

"Necmi abi yoktu hocam."

"Necmi abi?"

"Bizim güvenliğimiz."

"Siz şimdi bana afra yok mu diyorsunuz?" Dedi ayaz gerginlikle.

"Yok yok okulda bir yerdedir nereye gidecek." Dedi müdür telaşla.

"Kız tuvalete kadar bakmış yok diyor. Bana bakın nerede bu kız!"

"Aman kaçmıştır okuldan." Dedi umursamaz bir sesle Ayşe hoca.

"Siz kim oluyorsunuz?"

"Kimya öğretmeniyim ben. Sizde şu sorumsuz kızın velisi olmalısınız."

"Sorumsuz? Önce düzgün bir üslupla konuşmayı öğrenin. Sizi bu okuldan kovdurtmam inanın iki saniyemi bile almaz." Dedi keskin bir sesle.

Ayaz ayağa kalktı.

"Afra nerede son kez soruyorum?"

"İnanın bilmiyorum ayaz bey. Ama bahçedeki kamera kayıtlarına bakalım. Sizde dersinize gidin hocam."

"Peki müdür bey." Diyerek odadan çıktı.

Müdürü bilgisayardan kamera kayıtlarını açtı. Ayaz da yanına giderek izlemeye başladı.

"Hay sikeyim böyle işi!"

...

AFRA'DAN

Başımdaki keskin ağrı ile açtım gözlerimi.

Hızlıca etrafıma bakındım.

Güney beni kaçırmıştı. Hızlıca ayağa kalktım. O gelmeden bu lanet yerden gitmeliydim.

Odayı sessizce incelemeye başladım. Kafamı kaldırdığımda gözlerim kocaman açıldı.

Odanın tavanında kamera vardı. Ve ben ne yöne hareket edersem benimle birlikte hareket ediyorlardı.

Kapıdan bir kaç kilit sesi geldi ve kapı açıldı.

Hızla ona doğru ilerledim.

"SEN NASIL BİR MANYAKSIN!? RUH HASTASI!" dizlerim korkudan titriyordu.

Ondan korkuyordum. Çocukluğum'dan beri üstümde büyük bir etki bırakmıştı.

"Sesin çok çıkıyor afra." Dedi keskin bir sesle.