AFRA

29.Bölüm

Hepimiz salona geçmiştik. Defne illa oyun oynayacağız diye tutturmuştu.

"DC oynayalım mı? Aklıma başka oyun gelmedi."

"Niye oyun oynayalım diye tutturuyorsun o zaman?" Dedi Akgün abim ters bir ifade ile.

"Kıza karışıp durma." Dedi ayaz abim.

"Niye hepiniz bu kızı savunur oldunuz? Hayırdır yani? Benim sizin kardeşiniz."

"Haksızsın Akgün. Ayrıca ne diye büyütüyorsun olayı?" Dedi ayaz abim.

"Haksız falan değilim! Evimde istemiyorum böyle insanları."

Defne öylece izliyordu. Ne diyeceğini bilemiyor gibiydi.

"Saçma saçma konuşuyor! Sonra da aklıma bir şey gelmedi!"

"Oğlum saçma sapan tepkiler verme. Kızın aklına bir şey gelmemiş. Olamaz mı? Hem burası benim evim. Sen bu evde kimin kalıp kalmayacağına karışamazsın." Dedi annem kaşlarını çatarak.

Akgün abim göz devirmekle yetindi.

"Ben gideyim en iyisi." Dedi defne ayağa kalkarken.

"Defne abim adına özür dilerim. Lütfen kalır mısın?" Dedim.

"Saatte çok geç olmuş zaten. Ben gideyim. Görüşürüz afra." Dedi ve hafifçe gülümsedi.

"Defne bakma bu salağa konuşuyor boş boş." Dedi savaş abim.

"Yok savaş abi, haklı Akgün." Dedi ve anneme döndü.

"Herşey için teşekkür ederim yeşim hanım. Görüşmek üzere." Dedi ve hızlı adımlarla evden çıktı.

Annem hızla ayağa kalktı ve peşinden gitti.

"Ne yaptığını sanıyorsun?" Dedim sinirle.

"Ne yapmışım?" Dedi pişkin bir şekilde.

Sinirle ayağa kalktım.

"Ne mi yaptın!? O kız benim için geldi buraya! Sen kimsin de onu evden kovuyorsun!?"

"Ben kimim öyle mi afra?"

"Anlamıyorsun beni! Beni anlamıyorsun! Zor bir zamandan geçiyorum, ya benim ne yaşadığım'dan haberin var mı?! Sorun çıkarmasan olmuyor değil mi?" Dolan gözlerimi sildim.

"Böyle devam et abi." Dedim ve hızla odama çıktım.

Sinirim tepemdeydi, saçma sapan hareketler yapıyordu.

Benim arkadaşımı nasıl evde istemediğini söylerdi ya!
Yatağıma oturdum ve o sırada kapı çaldı.

İçeri araf abim girdi.

"Gelebilir miyim abicim?"

"Gel abi."

İçeri girdi ve yanıma oturdu.

"Sinirleme boşu boşuna."

"Defne benim tek arkadaşımdı." Dedim ağlamaya başlarken.

"Yüzüme bakmayacak bir daha! Neden peki? Akgün abimin saçma tripleri yüzünden!"

"Sakin ol birtanem. Defne seninle küsmez merak etme. Akgünle konuşacağım ben."

"Küserse? Tek arkadaşımdı diyorum abi. Akgün abimin düşüncesiz davranışları niye beni etkiliyor? Ben hayatımda sorun istemiyorum artık abi. Yemin ederim yoruldum artık."

"Ah o akgün." Dedi ve iç çekti.

"Savaş abin onunla güzelce konuşacak. Defne'den de senden de özür dileyecek."