AFRA

18.Bölüm

"Anne?" Dedim bağırarak.

"Neredesiniz!?" Gözyaşlarımın yanaklarımdan aşağıya süzülüyordu.

Duyduğum yüksek silah sesiyle başkışlarımı etrafta gezdirdim.

"Abi!?" Yerde kanlar içinde yatan Araf abimi görmemle koşarak yanına ilerledim.

"Abi uyan!"

Başını dizime yasladım. Ellerimle yüzünü kavradım.

"Ölmezsin abi." Gözleri kayıyordu.

"Afra."

"Abim." Gözyaşlarım ve boğazımdaki yumru konuşmamı zorluyordu.

"Seni seviyorum abicim. Çok fazla vakit geçirmedik ama ben seni çok sevdim."

"Abi hayır! Hayır!?"

"ANNE! BABA!? ABİ!? NEREDESİNİZ!?"

"Abi uyan lütfen beni bırakamazsın!"

"Üzgünüm birtanem..." Bu dediğinden sonra gözleri kapanmıştı.

Eli elimin üstüne düştüğün de avazım çıktığı kadar bağırdım.

"UYAN ABİ NOLURSUN UYAN!" onu sarstım ama kalkmadı. Yumuşak saçlarını okşadım.

"Seni seviyorum abi." Gözyaşlarımdan sesim boğuk çıkıyordu.

"Uyan afra uyan!"

"Abicim hadi!"

Gözlerim açılmamak için yemin etmişti gibiydi. Zorlukla gözlerimi araladığım da Araf abimi görmemle boynuna sarıldım.

"Birtanem." Eli saçlarımda gezinirken ben acıyan kolumu umursamadan sarılabildiğim kadar sıkı sarıldım.

"Gittin! Bıraktın beni!" Ağlarken söylediklerime anlam veremez gibi konuştu.

"Gitmedim. Bak buradayım. Ben seni bırakır mıyım hiç?" Bir eli yanağımı okşadı.

Gözleri şefkatle bakıyordu.

"Bıraktın beni. Ölüyordun. Ben çok korktum abi. Beni bırakacaksın diye çok korktum."

"Ben seni asla bırakmam. Hem o sadece bir rüya."

Kollarımı ona daha da sıkı doladım. O da yatağa oturdu ve başımı göğsüne yasladı.

"Ben seni kaybedersem yaşayamam abi."

"O nasıl söz? Beni kaybetmeyeceksin. Kaybedersen de benim için yaşayacaksın."

"Olmaz ben yapamam. Sen olmadan yapamam."

"Bu zamana kadar ben yoktum değil mi?"

"Bu zamana kadar bir cehennemin içinde yaşadım. Sen gidersen yine aynısı olur."

Gözyaşlarım onun göğsüne damlarken o ise sadece saçlarımı okşuyordu.

"Ben hiçbir yere gitmeyeceğim."

"Seni bırakmayacağım."

Saçlarımı okşarken bir yandan da böyle şeyler söylüyordu.

Göz kapaklarım ağırlaşırken ona sardığım kollarım gevşedi.

~

"Abicim." Duyduğum kısık sesle gözlerimi açtım.

Araf abim gülümseyerek bana bakıyordu.

"İyi misin?" Dedi.

"İyiyim." Rüyanın etkisi hala sürüyordu. Araf abimden bur saniye bile ayrılmak istemiyordum.