AFRA

20.Bölüm

HAYIRLI BAYRAMLAR CANLARIMM 💋💗💖

~

Gözlerimi açtığımda kendimi yabancı bir odada buldum.

"Polat! Neredesin?!"

Bir süre sonra kapı açıldı ve Polat içeriye girdi.

"Nerdeyim ben? Hani eve gidecektik?"

"Benim evimdesin." Dedim kollarını göğsünde bağlayarak.

"Senin evinde ne işim var?"

"Sizin eve saldırı oldu ya hani."

"Saldırı mı?" Dedim şokla.

"Merak etme herkes iyi."

"Araf abim. O hastanede! Ona bir şey yaparlarsa."

"Kapıda korumalar var."

Kalkmaya çalıştım ama bacağıma giren ağrı ile bağırdım.

"Ah!!"

Polat hızlıca yanıma geldi.

"Ne diye ani hareketler yapıyorsun? Düzgünce otur."

"Annemler nerede şuan?"

"Başka bir eve geçtiler. Bende seni buraya getirdim. Çünkü her yerde seni arıyorlar."

"Beni mi?"

"Haluk'un amacı seni öldürmek. Benim evim uzakta olduğu için buraya geldik."

"Ben gitmek istiyorum. Annemlerin yanına götür beni."

"Gidemezsin."

Sinirle arkama yaslandım.

Beni neden öldürmek istiyordu?

Polatta yatağın kenarına oturdu.

"İstediğin bir şey var mı?"

"Yok."

"Şimdi yemek getireceğim onları yersin. Koluna da pansuman yapıldı yine de çok zorlama."

"Yemek falan istemiyorum."

"Hastanede bayıldığını unuttun herhalde. Ne kadar inatçı bir kızsın sen?" Dedi kaşlarını çatarak.

"Uğraşma benimle." Dedim kollarımı birbirine dolayarak.

Bir şey demeden odadan çıktı.

Altımdaki kanlı pantolunu sıyırdım.

Bacağım sarılmıştı.

Pantolunu geri kapattım.

Bir süre sonra Polat elinde tepsi ile içeri girdi.

Tepsiyi kucağıma bıraktı.

"Hepsi bitsin."

Brokoli, bulgur, çorba ve köfte.

Yemeğimi yemeğe başladım. O ise oturmuş beni izliyordu.

"Ne bakıyorsun?"

"Gözüm dalmış." Dedi bakışlarını cama çevirirken.

"Bitti yemeğim." Ayağa kalkarak tepsiyi aldı ve odadan çıktı.

Tekrar odaya geldi ve koltuğa oturdu.

"Burada mı oturacaksın?"

"Evet. Seni yanlız bırakamam. İnan bana kapıdaki korumalara bile güvenmiyorum. Haluk tehlikeli biri."

Korkuyordum. Hemde fazlasıyla.

"Kapıyı kitle bence."

"Korkuyor musun?"