AFRA

30.Bölüm

Üç gündür Wattpad'e giremiyorum ancak şuan girebildim bu yüzden bölüm gecikti ki hala girmekte zorluk yaşıyorum  aynı zamanda da bugün şarj aletim bozuldu. Allah'tan evde yedek vardı neyse meşgul ettim sizi wjdhdh görüşürükk

Bu hafta aşırı derecede yoğundum bu yüzden ikinci bölümü atamadım ama onun yerine iki bölüm uzunluğunda bir bölüm hazırladım.

Keyifli okumalar 💗

~

Gözlerimi çalan telefon ile açtım.

Etrafıma baktım, en son arabadaydım.
Kendi odamdaydım. Yatağın üstünde duran telefonumu elime aldım.

Yabancı numara arıyordu, açtım ve telefonu kulağıma dayadım.

"Alo?"

"Alo." Bir erkek sesiydi.

"Buyrun?"

"Buyrun mu? Hala nasıl bu kadar yüzsüz olabiliyorsun afra?"

"Adımı nereden biliyorsunuz?"

"Bana bak seni bulduğumda iyi şeyler olmayacak duydun mu beni? Anneme yaptığın şeyin bedelini ödeyeceksin."

"Ben kimseye bir şey yapmadım. Sanırım yanlış numarayı aradınız."

"Yanlış numara? İyi taktikmiş."

"Saçmalamayı kesin! Bir daha söylüyorum, yanlış numara beyefendi." Telefonu kapattım ve yatağa attım.

"Tövbe tövbe ya! Yanlış numara diyorum anlamıyor. Hayır sen kimsin annen kim? Ben sizi nereden tanıyayım!?"

Kapımın çalması ile "Gel." Dedim.

İçeri ayaz abim girdi.

"İyi misin? Sesler geliyordu?"

"Ya adamın biri beni aramış yok neymiş annesine yaptıklarımın bedelini ödeyecekmişim falan falan."

"Ne." Dedi ve yanıma geldi.

"Sen birine bir şey yapmazsın ki? Ne diye seni aramış o lavuk?"

"Yapmadım zaten. Yanlış numara dedim anlamıyor. Ayrıca adımı da biliyordu abi. Beni bulacakmış bulduğunda da iyi şeyler olmayacakmış."

Abim sinirle güldü.

"Allah'ım sen sabır ver." Dedi.

"Engelle." Dedi derin nefes vererek.

"Bundan sonra sana daha da dikkat etmemiz gerekecek güzelim."

Başımı salladım.

"Hem bizim sana bir sürprizimiz var."

"Sürpriz mi?"

"Evet gel bakalım."

İkimizde ayağa kalktık ve odadan çıktık.

Salona geldiğimiz de ayaz abim üstünü giyinmiş bir şekilde bekliyordu.

"Haydi gidelim artık." Dedi sabırsızlıkla.

"Nereye?"

"Sürpriz dedik ya güzelim."

Annem ve savaş abim içeride televizyon izliyordu.

"Onlar?"

"Onlar gelmiyor. Sadece biz gideceğiz."

"İyi peki. Görüşürüz anne!" Dedim.

"Ay gidiyor musunuz?" Dedi ayağa kalktı ve yanımıza geldi.

"Gel bir sarılayım kızıma." Dedi ve  sarıldı.