AFRA

27.Bölüm

Selamm bölüme geçmeden önce ufak bir duyurum olacak.

Bundan sonra düzenli bir şekilde her hafta salı günü bölüm atacağım.

Ayrıca da yanlışlıkla elim değdi öyle atmışım kahshhdhd

Keyifli okumalar💗

•

Üzerimdeki pis kıyafetleri hızla çıkarttım.

Sadece iç çamaşırlarımla kaldığım da duşakabin'e girdim.

Babam yaşıyor muydu onu bile bilmiyordu.

Ağlamak istedim. Bağırarak ağlamak.

Özdemir Asaf'ında dediği gibi;  Ağlamak bazı acılara yetmiyordu.

Bana düşman olan bütün herşeyi yaşamamın sorumlusu amca demeye utandığım o kişiydi.

"Pis, çok pis." Elime aldığım keseyle bacağımı keselemeye başladım.

"Gitmiyor..." Daha da sert keselemeye başladım.

Keseyi boynuma götürdüm. İki yıldır burayı temizlemek için uğraşıyordum.

"Sabun. Sabun kullanmalıyım." Duş jelini keseye sıktım ve keselemeye devam ettim.

"Neden yaptın. Neden." Boynumu, derimi sökmek istercesine çitiledim.

"Pis değilim. Şimdi temizleneceğim, her şey geçecek."

"B-buraya dokunmuştu. Sen temizlersin afra. Temiz olacağım."

Sıcak suyu açtım ve bacaklarımı sıcak suyla keselemeye başladım.

"O gece onu eve almamalıydım! Aptal!" Sertçe küvete vurdum.

"Nasıl aldım onu! Benim suçum. O-onu eve alan bendim...."

"Afra? Abicim iyi misin?" Dedi savaş abim.

Akan göz yaşlarımı sildim.

"Sorun yok." Dedim titreyen sesimle.

"Sesin iyi gelmiyor. Afra bir şey mi oldu."

"Olmadı! Sorup durma artık!" Diyerek bağırdım.

Kendimi tutamayıp ağlamaya başladım.

Abim kapıyı açmaya çalıştı.

"Git diyorum git! Yok bir şey!"

Kapıyı bir kaç kere omuz attıktan sonra kapı açıldı.

Abim hızlıca dolaptan havlu alarak yanıma geldi.

"Çık dışarı! Aptal! Sana gelmemeni söylemiştim!"

Havluyu bedenime sardı.

Beni kucağına alarak küvetten çıkardı ve odama götürdüm yatağa oturmamı sağladı.

"Boynun kıpkırmızı olmuş." Dedi gözlerini kısarak.

"Sanane!? Çık odamdan! Kimseyi görmek istemiyorum kimseyi!"

"Yapma abim, nolursun."

"Çık diyorum! Çık! Gidin, istemiyorum kimseyi anlamıyor musun!? Kimse gelmesin! Bir daha da dokunmayın bana." Dedim göz yaşlarımı silerek.

"Afra lütfen bırak barı yanın da kalayım."

Onu omzumdan tutarak itekledim.

"Çık."

"Afra'm."

"Dayanamıyorum! Dayanamıyorum! Her seferinde aynı şeyleri yaşamaktan bıktım ben abi! Yine biri dokundu bana... Ben, ben iğrenç hissediyorum. Aynı şeylere katlanamıyorum! Ben bittim abi..."