Κάτω από το φως του φεγγαριού

Κεφάλαιο 1ο

Εγώ είμαι στο σπίτι μου, στο κρεβάτι μου και χαζεύω όπως πάντα μπροστά από τον υπολογιστή. Είμαι στο φβ και μιλάω με την κολλητή μου, την Μαρία.

_Flashback_
Με την Μαρία γνωριστήκαμε στο σχολείο. Ήμουν καινούργια τότε-τώρα λέμε για τρίτη δημοτικού-όταν μπήκα μέσα στην τάξη, την είδα να κάθεται και να διαβάζει κάτι. Υπήρχε μια κενή θέση ακριβώς δίπλα της. Όταν έκατσα άρχισα να της μιλάω.
''Γειά σου'' της είπα με ένα χαμόγελο στα χείλη μου, γιατί ήθελα να κάνω και μια καλή πρώτη εντύπωση.
Τότε ήταν που σήκωσε το βλέμμα της και με κοίταξε. Ήταν σχετικά όμορφη με μακριά καστανά μαλλιά και σκούρα καφέ μάτια. Όταν με είδε δίπλα της, μου έδωσε το χέρι της και μου χαμογέλασε.
"Γειά σου και σε εσένα! Με λένε Μαρία. Εσένα;" μου είπε με ένα πλατύ χαμόγελο, περιμένοντας να της απαντήσω στην ερώτηση που μου έκανε.
"Εμένα με λένε Χρυσάνθη" απάντησα δίνοντας το χέρι μου σε εκείνη.
_Τέλος Flashback_

Και από τότε κολλήσαμε μαζί. Τώρα πηγαίνουμε παντού και κάνουμε τα πάντα μαζί. Επίσης κιόλας αποφασίσαμε μόλις κλείσουμε τα 18 χρόνια να έχουμε δικό μας σπίτι και να περάσουμε μαζί-πάντα-κάπου ώστε να είμαστε ενωμένες.
Η Μαρία πάντα πίστευα ότι είναι ένα ζωηρό κορίτσι-με την καλή έννοια πάντα γιατί εδώ μιλάμε για την κολλητή μου-που απολάμβανε κάθε στιγμή της ζωής της και την θαυμάζω πολύ, μιας και η καημενούλα μου έχασε τον πατέρα της σε τροχαίο πριν 2 χρόνια και μένει με την μητέρα της τώρα πια.
Τέλος πάντων, έτσι όπως συζητάμε μέσω φβ, ξαφνικά μου στέλνει ένα μήνυμα.
"Λοιπόν, πριν κάνα 2 ημέρες έμαθα πως γίνεται ένα μεγάλο πάρτυ, εδώ κοντά. Σε παρακαλώ, θες να πάμε; Γιατί ξέρεις ότι τα σχολεία ανοίγουν σε 3 εβδομάδες και δεν ξέρω κιόλας αν κάνουμε και πολλές εξόδους, οπότε ας πάμε που δεν έχουμε ακόμα και το άγχος των Πανελληνίων!"
Όντως, έχει ένα δίκιο γιατί θα πηγαίναμε και Τρίτη Λυκείου και έπρεπε να συγκεντρωθούμε περισσότερο φέτος.
"Δηλαδή πόσο κοντά είναι και ποιός κάνει το πάρτυ;" την ρωτάω περιμένοντας την απάντησή της.
"Να το κάνει ο...ο τέτοιος μωρέ, ξέρεις τώρα" μου απάντησε, αν και κατάλαβα για ποιόν πρόκειται γιατί κάτι παίζει εδώ πέρα, λέω από μέσα μου χαχανίζοντας.
"Χμμ, μήπως εννοείς τον Κων/νο;...εε Μαιρούλα; Μπορεί να μην σε βλέπω αλλά είμαι σίγουρη ότι αυτή τη στιγμή έχεις κοκκινίσει σαν το παντζάρι" λέγοντάς της ενώ όταν το έγραφα είχα το σατανικό μου χαμόγελο όπως και κάθε φορά που ανέφερα το όνομά του μπροστά της.
"Ώχουυ, έλα ρε Χρυσάνθη!Σταμάτα πια.." μου λέει τάχα μου παραπονεμένη λες και δεν ήταν η αλήθεια..!
"Καλά, καλά συγνώμη..,έχε χάρη που δεν είμαι κακός άνθρωπος Μαιρούλα μου αλλιώς.."
"Ναι, ναι ξέρω Χρυσάνθη" μου είπε
"Λοιπόν, λέγε τι ώρα και διεύθυνση." της λέω επιστρέφοντας στην ιδέα του πάρτυ.
Αφού λοιπόν μου είπε ότι είναι αύριο στις 10 η ώρα το βράδυ και αφού ήταν 6 η ώρα το απόγευμα, αποφάσισα να κάνω ένα χαλαρωτικό μπάνιο και είπαμε κιόλας να πάμε για ψώνια για να πάρουμε και κανά φόρεμα, μιας και δεν μου πολυάρεσαν αυτά που είχα ήδη!
Αφού λοιπόν έκανα το μπάνιο μου και ντύθηκα, το κουδούνι χτύπησε και κατέβηκα γρήγορα τις σκάλες για να ανοίξω. Ήταν η Μαρία με ένα ταξί πιο πίσω. Και αφού φίλησα τους γονείς μου, μπήκαμε μέσα στο ταξί και φύγαμε για το εμπορικό...