Κάτω από το φως του φεγγαριού

Κεφάλαιο 16ο

-Χρυσάνθη-

Και είμαι ακόμα στο δωμάτιό μου και έχω τα μάτια κλειστά. Ένα κουδούνι όμως με κάνει να τα ανοίξω. Πετάγομαι απάνω και βγαίνω έξω από το δωμάτιο. Κατεβαίνω με φόρα τις σκάλες αλλά πριν προλάβω να ανοίξω την πόρτα με προλαβαίνει η μητέρα μου.

"Μαρία;" λέει.

Στο άκουσμα του ονόματος τσιρίζω από χαρά και βγαίνω έξω σπρώχνοντας την μάνα μου που είχε βάλει το ένα χέρι της στην καρδιά από την τρομάρα που πήρε. Πήδηξα απάνω στην Μαρία και εκείνη λίγο έλειψε να πέσουμε κάτω από την φόρα μου.

"Καλέ εσύ θα με σκοτώσεις!" είπε η Μαρία γελώντας.

"Ναι, και εμένα θα με ξεκάνει!" είπε η μαμά μου.

Εγώ απλώς γελούσα με το συμβάν.

Άρπαξα το καρπό της Μαρίας και την τράβηξα μέσα στο σπίτι και η μαμά μου έκλεισε την πόρτα. Και εκεί που πήγαμε να ανεβούμε τις σκάλες, εμφανίστηκε ο πατέρας μου από την κουζίνα.

"Γεια σου Μαρία." είπε και χαμογέλασε.

"Γεια σας κύριε Χρήστο." είπε εκείνη.

"Ευτυχώς που ήρθες από μόνη σου και δεν χρειάστηκε η βοήθεια της αστυνομίας." είπε κοιτώντας την μαμά μου και πνίγοντας ένα γελάκι.

Η Μαρία που δεν το κατάλαβε με κοίταξε με το βλέμμα της απορίας της.

"Κάποια άλλη στιγμή." της είπα σιγανά. "Εμείς θα πάμε στο δωμάτιό μου. Θέλετε κάτι;" ρώτησα τους γονείς μου.

"Όχι, εντάξει." είπε η μαμά μου, ενώ ο μπαμπάς μου κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.

Την έσπρωξα μέχρι το δωμάτιο και κλείδωσα την πόρτα πίσω μου. "Και τώρα οι δυό μας." της είπα με βλέμμα όλο νόημα.

"Ωχχ.." αναφώνησε.

"Σσσ" της είπα βάζοντας τον δείκτη μπροστά από το στόμα μου.

Έσπρωξα το γραφείο λίγο προς τα μπρος, έβαλα δυο καρέκλες από την μία μεριά του γραφείου αλλά και από την άλλη. Την έβαλα να κάτσει στην μία από αυτές. Έκλεισα τις κουρτίνες αλλά και τα μπαντζούρια. Έβγαλα όλα τα άχρηστα από πάνω από το γραφείο μου και άφησα ένα τετράδιο και ένα στυλό. Έβαλα τη λάμπα που είχα στο κομοδίνο μου και την τοποθέτησα στο γραφείο και την άναψα και έκλεισα τα φώτα του δωματίου. Τέλος έκατσα στην άλλη καρέκλα, πίσω από το γραφείο, και την κοιτούσα επίμονα.
Η ανάκριση μόλις άρχισε.

-Μαρία-

Είναι τρελή! Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση!..Έκανε το χώρο έτσι, ώστε να μοιάζει σαν αυτά τα δωματιάκια που έχουν στο αστυνομικό τμήμα και περνάς από ανάκριση. Έεεε...όταν λέω εγώ ότι η κοπέλα ειναι για δέσιμο, κάτι ξέρω και γω τόσα χρόνια!..