Κάτω από το φως του φεγγαριού

Κεφάλαιο 27ο

Έφτασε προς το μέρος μου. Σηκώθηκα αργά πάνω και τον κοίταξα. Η Ελένη απλώς κοιτούσε και τους 2 μας και η Μαρία μόνο καπνούς από τα αυτιά, δεν έβγαζε.

"Χρυσ, συγν-" είπε αλλά τον διέκοψα.

"Χρυσάνθη για σένα." είπα κοφτά.

"Χρυσάνθη..συγνώμη." είπε και κοίταξε κάτω.

"Δεν είναι και εύκολο." απάντησα.

"Κατάλαβα." είπε και αποχώρησε.

"Τι γίνεται;" ρώτησε η Μαρία.

Της είπα τι έγινε εχθές με τον Νίκο.."Θα τον σκοτώσω." ψέλλισε.

"Ηρέμησε! Ευτυχώς που ήταν εκεί ο Σταύρος." είπα και χαλάρωσε λίγο.

Το κουδούνι χτύπησε. "Άντε πάμε μέσα!" είπα.

-Μαρία-

Μπήκαμε στις τάξεις. Πρώτες δύο ώρες Μαθηματικά..

"Που είναι;" με ρώτησε ο Γιάννης.

"Που είναι ποιος;" απάντησα με ερώτηση μιας και δεν ήξερα καν για πιο πράγμα μιλάει.

"Έλααα που δεν ξέρεις!" μου είπε πονηρά.

"Παιδί μου, ποιος;" ρώτησα.

"Αχχ" είπε αγανακτισμένα. "Ο Κωνσταντίνος μωρή!" είπε.

Γούρλωσα τα μάτια μου. Ωχ όχι, τον ξέχασα τελείως!
'Μπράβο σου Μαρία, σου αρέσει, τον κάλεσες σπίτι, του έχωνες τάπες, φάγατε, κάνατε μπάνιο-όχι μαζί βέβαια- και κάνατε και σεξ. Και μετά ξυπνάς την άλλη ημέρα το πρωί, θυμώνεις με το ξυπνητήρι, μαζεύεις τα ρούχα, ετοιμάζεσαι για το σχολείο και ΟΥΤΕ καν του μίλησες, ΟΥΤΕ τον ξύπνησες! Είσαι πολύ ωραία, μπράβο!' είπε μια σπαστική φωνή.

"Εμμ..δεν ξέρω." είπα.

Σήκωσε το φρύδι του. "Μα μαζί φύγατε εχθές." είπε.

"Ναι, αλλά δεν σημαίνει ότι ήρθε και σπίτι μου μετά, ούτε ότι τον κάλεσα." είπα κοιτάζοντας αλλού.

Χαμογέλασε αχνά. "Το κάνατε!" είπε περισσότερο σαν δήλωση, παρά σαν ερώτηση.

"Τι;!" είπα και τον κοίταξα. "Από που κι ως που;" ρώτησα.

"Φαίνεται στο πρόσωπό σου." είπε.

Κοκκίνισα. Πήγα να απαντήσω αλλά με πρόλαβε ο καθηγητής που μπήκε στην τάξη. Όλα τα παιδιά, κάθισαν στην θέση τους.

"Τι κάνει ο Κωνσταντίνος;" με ρώτησε σιγανά η Ελένη που κάθεται δίπλα μου.
Παλιά καθόμουν με την Χρυσ αλλά εκείνη είναι στην Θεωρητική ενώ εγώ με τα υπόλοιπα παιδιά είμαστε Θετικής Κατεύθυνσης.