Κάτω από το φως του φεγγαριού

Κεφάλαιο 36ο

-Ελένη-

"Ρε μωρό μου, θες να πάμε μπουζούκια;"τον ρώτησα.

Τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα. "Εμείς μπουζούκια; Δεν πας καλά μου φαίνεται!"είπε και γέλασε.

"Γιατί καλέ;"ρώτησα.

"Δεν της αρέσουν της Χρυσ."απάντησε.

"Εντάξει, θα της πούμε να έρθει και αν είναι να μην κάνει και κάτι απλώς να είναι μαζί γιατί δεν είναι σωστό να την αφήσουμε μόνη της και δεν μου αρέσ-"είπα αλλά μου έχωσε ένα μαξιλάρι στην μάπα. "Γιατί το έκανες αυτό;"τον αγριοκοίταξα.

"Για να σταματήσεις να μιλάς."απάντησε και χαμογέλασε.

Θύμωσα. "Καλάαααααα..."είπα και βολεύτηκα καλύτερα στον καναπέ.

"Έλα εδώ βρε γκρινιάρα μου εσύυ."είπε και άνοιξε τα χέρια του αλλά εγώ δεν κουνήθηκα. "Ελένη."είπε προειδοποιητικά.

"Όχι."απάντησα.

"Τι όχι; Δεν με θες; Δεν με αγαπάς;"είπε και έσκυψε το κεφάλι στεναχωρημένος.

"Δεν είπα αυτό!"απάντησα και πήγα κοντά του. "Απλώς ήμουν θυμωμένη μαζί σου που δεν θες να με ακούς."είπα.

"Ήσουν;"ρώτησε.

Πως με ρίχνει αυτό το παιδί έτσι; "Ναι, ήμουν."είπα.

Είχε ένα πονηρό χαμόγελο.
Ωχχ, την πάτησα.

"Βρε μωρό μου, να σε πω, άλλη όρεξη δεν είχες;"είπα και σηκώθηκα και πήγα προς την κουζίνα.

Ξεφύσηξε. "Όχι."απάντησε.

Ξεφύσηξα και εγώ. "Ναι αλλά με έχεις εξαντλήσει βρε αγάπη μου!"είπα αγανακτισμένα. "Εδώ με το ζόρι περπατάω!"γκρίνιαξα.

"Έτσι πρέπει."είπε και μου έβγαλε την γλώσσα του έξω.

"Βρε άιντε μου στο διάολο."είπα και του πέταξα ένα μαξιλάρι.

Γέλασε. "Αρκεί να έρθεις και εσύ."είπε.

"Ναι! Δεν σφάξανε."απάντησα ειρωνικά.

"Κόψε τις ειρωνίες μικρή!"είπε και σηκώθηκε. Με πλησίασε.

"Μικρό είναι το.."είπα και με κοίταξε έντονα.

"Ποιο;"ρώτησε και σήκωσε τα χέρια του.

"Το..το μάτι σου."είπα και χαμογέλασα αθώα.

"Μμ.."είπε και τα χέρια του έπεσαν στα πισινά μου και με έσπρωξε με αποτέλεσμα να κολλήσω απάνω του.

"Το γλύτωσες το γαργαλητό μικρή."είπε και χάιδεψε την μύτη μου με την δικιά του.

Γέλασα. "Είμαι γάτα εγώ."είπα ναζιάρικα.