Κάτω από το φως του φεγγαριού

Κεφάλαιο 18ο

-Χρυσάνθη-

Η ώρα ήταν 3 τα ξημερώματα, ημέρα Πέμπτη. Ο ύπνος δεν με έπαιρνε και καθόμουν και κοιτούσα το ταβάνι του δωματίου. Όλες αυτές τις ημέρες συναντιόμουν μόνο με την Μαρία, οι υπόλοιποι ήταν λες και τους είχε ανοίξει η γη και τους κατάπιε.

Προχθές πήγαμε με την Μαρία στο εμπορικό και περάσαμε από το μαγαζί της Ελένης αλλά ήταν μέσα μόνο μια κυρία. Δεν μπήκαμε όμως για να ρωτήσουμε κάτι και έτσι φύγαμε. Εχθές σκεφτήκαμε να περάσουμε από τα σπίτια των αγοριών για να μάθουμε αν συνέβη τίποτα αλλά καμιά από τις δύο μας δεν θυμόταν τους δρόμους και έτσι βρισκόμασταν για άλλη μια φορά στο κενό.

Ένας ήχος από το κινητό μου με έκανε να γυρίσω το κεφάλι μου προς την μεριά του κομοδίνου. Τέντωσα το χέρι μου και το έπιασα.

Είχα ένα μήνυμα. "Από ποιον;" αναρωτήθηκα και έτσι το άνοιξα.

ΆΓΝΩΣΤΟΣ:
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΠΡΙΓΚΙΠΕΣΣΑ;) ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΑ ΠΕΡΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ:)...ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΤΥ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΓΛΥΤΩΝΕΙΣ!
ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ;*<3

Το κινητό έπεσε από τα χέρια μου και έσκασε με δύναμη στην κοιλιά μου. Έμεινα ακίνητη με γουρλωμένα μάτια. Το σώμα μου τινάχτηκε από το κρεβάτι και σχημάτισα τον αριθμό της Μαρίας.

"Ποιος είναι και τι θες τέτοια ώρα;" απάντησε μετά από 2 λεπτά.

"Πάντα με τον καλό λόγο στο στόμα έτσι;" της απάντησα.

"Χρυσάνθη, εσύ είσαι;" ρώτησε.

"Όχι, η Paris Hilton." την ειρωνεύτηκα.

"Χρυσάνθη, κόψε τις βλακείες και λέγε τι θες! Είναι 3 η ώρα το πρωΐ και με διακόπτεις από τον ιερό μου ύπνο!" είπε φωνάζοντας.

"Όχι που δεν θα παραπονιόσουν εσύ!" είπα περισσότερο στον εαυτό μου. "Είναι σημαντικόοο!" συνέχισα.

"Για να ακούσω το τόσο σημαντικό τότε!" είπε.

"Κάποιος μου έστειλε μήνυμα!" της είπα τρομαγμένη.

"Ποιός ρε;" με ρώτησε.

"Ο χάρος!" την ξαναειρωνεύτηκα.