Ehvenişer, birkaç kötüden en az kötü olanı anlamına gelir. Yaşadığımız hayat böyledir. Hep iyisi, daha iyisini isterken buluruz kendimizi. Ancak yaşam en iyisini vermez. Çoğu anlarda iyisini dahi vermez. Elimizde kötünün iyisi, kötünün az daha kötü...
Spor üzerine bir yaşam kurdu. Yıllarını koşarak geçirdi. 5 yıl boyunca fitness ile uğraştı. İstediği vücut tipine kavuştu. 1,5 yıl önce fitness sporunu bıraktı. Çünkü artık sosyalleşmek istiyordu. Hayatının her anını salonda geçiriyordu. İşten çıkıp hemen salona gidiyor, eve geliyor yemek yiyip uyuyordu. Çünkü vakit kalmıyordu. Hem salonu hem tam zamanlı bir işi aynı anda yürütemiyordu. Tam zamanlı işinden ayrılmak mümkün değildi. Geriye artık salon sporuna veda etmek kalıyordu ve veda etmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1 ay önce ameliyat olmuştu ve hâlâ iyileşme süreci devam ediyordu bu iyileşme sürecinde, en büyük keyif alma kaynağı olan koşularından uzak kalıyordu. Bu yüzden koşarken hissettiği hisleri, aklına gelen düşünceleri çok özlemişti. Bedeninin ve zihninin yorulmasına çok ihtiyaç duyuyordu. Çıktığı koşularda kendini özgür hissediyor, içindeki hırsları, düşünceleri keşfediyordu. Şimdi ise, sıkışmış, hapsolmuş hissediyordu. Stres ve kaygı seviyesi artıyordu. Bu yüzden kendini miskin bir kedi gibi görüyordu. Kondisyon olarak geriye düşmek onu üzüyordu. En çok 10-15 km arası ile kısa mesafe 3-5 km koşularında vücudunu zorladığı anları düşlüyordu.
Bugüne kadar spor yapabilmek için; "sağlıklı kalmak için spor değil, spor yapabilmek için sağlıklı olmak gerekiyor" prensibini benimsemişti. Şimdi bu prensibinin doğru olduğunu görüyordu. İyileşmek, eskisi gibi koşmaya başlamayı istiyordu. Zaman ve sabır lazımdı.
