ZORLA AŞK

KARA GÜN

"Pardon?" Dedi Hazal ağızı açık bir şekilde.
"Duydunuz işte" dedim hevesle.
"Yenge kafayı mı yedin sen?" Dedi Raperin
"Yoo kafayı falan yemedim hatta gayet ciddiyim"
Behram ani bi hareketle masadan kalktı.
"Saçmalık sen delirmişsin böyle bişey mümkün değil" diye bağırdı. Haklıydı çok zordu ben gerçekten Cengizi sevmiştim ama istediğim hayat bu değildi. Bi anda aniden bana gelinlik giyeceksin dediler ve bi anda üstümde gelinlikle 1 haftada gelin oldum.
"Yenge bak saçmalıyosun" dedi Hazal.
"Neyine saçmalıyorum acaba?"
"Yani Cengiz abim tamam öfkeli,sinirli,asabi bir insan ama evden kaçmaya kadar seni bu düşünceye iten şey ne yani? Sana ne yapmış olabilir ki bu kadar kaçacak kadar, üstelik hamilesin hemde 2 can taşıyorsun karnında!" Diye yükseldi bi an. Raperine baktığımda sessizliğini koruyordu muhtemelen düşünceleriyle savaşıyordu.
"Hazal bak ben istemediğim bi anda daha 19 yaşındayken kendimi burada buldum. 1 haftada Hazal 1 haftada gelin oldum! Ben istermiydim bu hayatı bana soruldu mu hiç istiyomusun diye? Büyüklerin üstüne laf söylenmez dediler oturttular ben hak etmedim. Üstelik senin de dediğin gibi bir degil iki can taşıyorum karnımda ben anne olmaya hazırmıyım diye soruldu mu bana? Hayır!" Diye bende bağırmaya başladım.
"Ne yani şimdi sen istemiyorsun o zaman bu bebekleri" dedi Behram. Ters bir bakış attım ve sıkıntıyla nefesimi verdim.
"İstemiyorum değil hangi anne evladını istemez ben yani sadece hazır değilim " diye tökezleyerek konuşmaya çalıştım.
"Gerçekten sana verilmiş 2 nimet varken karnında bu mu yani? Hazır değilmisin" dedi Raperin. Sustum sadece yüzüne baktım. Kendimi sorguladım ben gerçekten bu çocukları istiyormuyum diye düşündüm. Bakışımdan bi çıkarım yapmış olacakki kafasını salladı. Bi hışımla ayağa kalkarak kolumdan tuttu.
"Raperin napıyosun?" Dedim saf saf.
"Gelsene sen bi benle"
"Raperin kolumu çekiştirme" diye aniden yükseldim ama çaresizce peşinden ilerledim. Avluya geldiğimizde hızlı hızlı yukarı çıkıyorduk pardon çıkmıyorduk Raperin beni peşinden sürüklüyordu. En son onun odasına girdiğimizde beni içeri itekleyip kapıyı kapattı.
"Derdin ne ya senin?" Diye bi anda bağırmaya başladı
"Raperin saçmalıyosun şu an ne derdim olabilir benim?"
"Bak Cengiz abimle yaşadığın durumu çok çok iyi anlıyorum hatta evden kaçmanı değil kaçmamızı senden daha çok istiyorum. Zaten Hazal da berdel olmaya dünden razı geliyo bunlar tamam koy bi kenara" dedi ellerini birbirine vurarak.
"Çocuklarını nasıl istemezsin ya? Bu evden çekip gitsek bile sen bu bebekleri tek başına büyütebilecek bi insansın" dedi bağırarak. Tek temennim birinin bizi duymamasıydı.
"Raperin ben hazır hissetmiyorum dedim sadece bişey demedim"
"Elinde olsa aldırırmısın?" Dedi. Yine sustum. Yanıma doğru gelerek elimi tuttu ve kendi karnına koydu.
"Bak göruyomusun karnım boş. Orada benim bir canım vardı bende senin gibiydim en başında aldırmayı bile düşündüm sonra alıştım varlığına bu düşüncelerin arasında boğulurken bir gece ansızın terk etti beni!" Diye resmen kükredi.
"Yok bak boş karnım. Sende bi annesin artık ne demek istediğimi az çok anlarsın ama buradaki boşluğu" diyerek karnına elimi daha çok bastırdı.
"İşte bunu anlayamazsın" Bi anda elimi bi hışımla iterek odadan büyük bir gürültüyle çıktı.
Raperini anlayabiliyordum oda bi anneydi sonuçta ama ben bu bebekleri istiyomuyum ondan emin değilim. Sıkıntıyla nefes vererek bende çıktım odadan. Kendi odama geçerek elime bir kitap aldım ve okumaya başladım. Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama öğlen ezanı okunuyordu. Bi anda odanın kapısı açıldı yerimden sıçrayarak baktım. Raperindi.
"Yenge kur kafanda plan nasıl yaparız gidelim bu konaktan" dedi. Bu kadar hızlı karar vermesine anlam veremedim ama işime gelirdi.
"Ama Behram ve Haza-" diyecektim ki lafımı hemen böldü.
"Halletim ben onları herkes onayladı gidelim işte"
"Tamam. Bu konaktan çıkacağız Tarık'ın yardımıyla ama"
"Bu imkansız Tarık asla böyle bişey yapmaz Cengiz abine ihanet etmez"
"Kaçtıgımızı bilmeyecek zaten. Hatırlıyomusun konağa geldiğim ilk gün beni kömurluge kapatmıştı"
"Evet?" Dedi
"Hah işte o zaman ben onu affetmeseydim Cengiz işten kovacaktı. Yalvardı bana bende şart sundum elim ayağım olacaksın diye oda korkudan tamam dedi. Zaten kaçıyoruz diye söylemeyeceğim işimiz var bahanesi" dedim. Hızlıca başını salladı
"Tamam ben gidip konuşayım Hazal gille bu akşam bitsin bu iş" dedi
"Tamam" dedim. Bu kadar heyecanlı olmasına bi anlam veremedim ama bende heyecanlanmıştım.
Ayağa kalkıp aynanın karşısına geçip elimi karnına koydum.
"Benim güzel bebeklerim umarım bana zorluk çıkarmazsınız" dedim tebessümle.
Akşam olmuştu bende o arada bi kaç kıyafet koydum ve çantayı dolaba sakladım. Çantaları arka bahçeden aşşagı atacaktık yoksa anlaşılırdı.
Cengiz'le tek kelime konuşmuyorduk ne o bir şey söylüyordu ne ben. Acı çekiyordum ama katlanmak istemiyordum işte buna mecbur değildim. Mutfağa indiğimde Behram'ı sandalyede tek otururken buldum.
"İyimisin?" Dedim ama bi anda sıçrayarak bana dönünce tiz bi çığlık koptu dudaklarımdan. Elim refleks olarak karnıma gitmişti, gözleri karnıma kayınca ister istemez rahatsız oldum.
"Gel yenge otur" dedi. Minik adımlarla karşısındaki sandalyeye tünedim.
"Karnında 2 tane bebek varken böyle bi saçmalığa kalkışman ne kadar doğru?" Dedi kinayeyle. Sıkıntıyla nefes vererek yüzüne baktım.
"Bak Behram 19 yaşındayım ve karnımda 32 yaşındaki bir adamdan 2 tane bebek var. Cengizi evet sevdim ama istemiyorum anlıyomusun? Katlanmak zorunda değilim zorla bu yola girdik bi berdel yüzünden yapamıyorum" dedim. Elleri yüzünde sesiz bi şekilde öylece duruyordu.
"Zaten buda benim işime gelir zaten Raperinle beni evlendirmezler Hazal desen dünden razı bu riski almamak için bi sebep yok"
"Rozerin gili napıcaz?" Dedim
"Zaten evlendirecekler bakarlar başlarının çaresine"
"Peki o zaman git çanta hazırla kendine konaktan çıkarken çantalarla çıkamayız arka bahçeden atarız çıktığımızda hallederiz" dedim
"Anlattı Raperin zaten"
"O zaman sorun yok" Dedim başını sallayarak beni onayladı.

BU İŞİN SONU NASIL BİTECEK BİLMİYORUM AMA İÇİMDEN Bİ SES ÇOK BÜYÜK KAYIPLAR YAŞAYACAĞIMIZI SÖYLÜYOR.