Takım7 göründüğü gibi değil

10.bolüm

◾◽◾◽◾◽

Kakashi, eğitimini yeni bitirmişti ve bir ağacın uzun bir dalına yığılmış, Tazuna'nın evini izliyordu.

Kakashi özellikle kimseye "Ohaiyo, Obito, Rin, Minato-sensei" diye fısıldadı. Sabahtı, sadece çok erken. Saat sabahın ikisi civarındaydı ama katılımcılar kendilerini yorgun hissetmiyorlardı. Sanırım ANBU'daki tüm bu eğitimler işe yaradı.

Kakashi evi daha iyi görebilmek için pozisyonunu değiştirdi. "Sana genin ekibimden bahsetmiştim, değil mi? Minato-sensei, çocuğun gerçekten Kushina-chan'ın enerjisini ama senin görünüşünü almış. Dostum, o şimdiye kadar tanıştığım en hiperaktif insan gibi."

Gümüş saçlı adam, sensei'sinin utangaç kahkahasının kulaklarında çınladığını neredeyse duyabiliyordu ve ruh hali bozuldu. 

"Obito, sanırım sen Naruto'yla aynısın. Söyleyecek başka bir şey yok. Sakura Haruno, mah, o senin daha ekstrem bir versiyonun gibi, Rin. Sasuke? O benim. Kelimenin tam anlamıyla. Ben daha gençken ve sana karşı bir pisliktim. sen, Obito."

Kopya-ninja daha fazla bir şey söyleyemedi çünkü keskinleşmiş duyuları bir çığlık ve Sakura'nın çakrasındaki bir sivri ucu algıladı.

Kakashi kimseye selam vermeden önce "Gitmem lazım" dedi ve ardından bir anda ağacın aşağısında gözden kaybolup Sakura'nın odasına doğru koşmaya başladı.

Bir kabus.

Bu, Kakashi'nin aşina olduğu bir şeydi çünkü babasının ölümünden sonra yaklaşık bir hafta durup Obito'yu her gece selamladılar ve ardından Obito öldü. Sonra Rin öldü. Sonra Minato öldü. Ve benzeri.

"Sakura!" Naruto, hâlâ uykusuz olmasına ve çakrasının henüz tam olarak yenilenmemesine rağmen sıcak su ve ekstra battaniye almak için klonları çağırıyordu. Klonlar beceriksizce tökezlediler ve yaygaranın ne olduğunu görmek için içeri giren Sasuke'yi neredeyse çeldirdiler.

Kızın kendisi ağlayan bir karmaşaydı. Pembe saçları yüzüne yapıştırılmış ve gözyaşlarıyla keçeleşmişti ve vücudu deli gibi titrerken yüzü ellerinin arasına gömülmüştü.

"Naruto, yeter." Kakashi'nin sesi yumuşak ama kararlıydı. "Klonlarınızdan kurtulun, çakranızı boşa harcamayın. Naruto, gidin battaniyeleri kendiniz alın. Sasuke, ılık su getirin lütfen."

İki oğlan sensei'lerinin sesini anında dinlediler ve joninler kunoichi'ye yaklaşarak onun görünüşünü incelediler. Kabusu kötü olsa gerek. Genin ekibinin kim olduğunu onları eğitmeye başlamadan önce biliyordu ve bu yüzden bir gölge klonunun her birini takip etmesine izin verdi. Çok çakra tüketiyordu ama buna değdi. 

Üçü de sık sık kabus görüyordu ama en kötü etki açısından Sakura'nınki Sasuke'ninkiyle aynı seviyedeydi. Naruto'nun konuşacak Kuyruklu Canavarı vardı ama diğer ikisinin kimsesi yoktu. Sakura'nın ailesi bir yıllık tatile çıkmıştı ama geri dönmediler ve Sasuke'nin tüm klanı gitmişti.

"Sakura, rahatla. Her şeyi bırak." Kakashi sırtına rahatlatıcı daireler çizdi. Kakashi nostaljik hissetti. Kakashi, değerli insanlarından birinin yeniden öldüğünü gördüğü için çığlıklar atarak uyandığında Minato'nun yapacağı da buydu.

"Ö-özür dilerim, sen-nsei," dedi Sakura hıçkırıklarının arasında, gözyaşları hâlâ akıyordu. 

Kakashi, Naruto'nun içeri girerken sunduğu sıcak ve yumuşak siyah battaniyeyi kabul etmeden önce içini çekti. "Bunun hakkında konuşmak ister misin?"

Sakura cevap vermedi, sadece vücudu daha da fazla sarsıldı. 

Kakashi kendi adına "Bunu hayır olarak kabul ediyorum" diye yanıtladı ve döndüğünde Sasuke'nin elinde bir sürahi sıcak su ve bir cam bardakla içeri girdiğini gördü.

Uchiha iki eşyayı komodinin üzerine koyduğunda Sakura baktı ve sessiz bir 'teşekkür ederim' dedi ve Sasuke de basit bir baş sallamayla karşılık verdi. Kakashi gurur duymadan edemedi. Fangirl artık güçlü ve bağımsız bir kızdı, intikamcı artık ailenin bir parçası haline geliyordu ve şakacı her zaman aptalca şakalar yapmıyordu ve inanılmaz derecede aptaldı.

Sakura elinde bir bardak su tutarken "Sizi uyandırdığım için özür dilerim" diye fısıldadı.

Naruto ona baş parmağını kaldırdı. "Sorun değil dattebayo! Hepimiz kabus görürüz!"

"Hn," diye yanıtladı Sasuke ama gözlerindeki endişe, ekibindeki kadına değer verdiğini bilmesi için yeterliydi.

"Ben mi..." Sakura tekrar başlamadan önce sözünü kesti. "Başka birini mi uyandırdım?"

Hızlı bir çakra kontrolü yaptıktan sonra Kakashi başını salladı. "Hayır, sadece biz."

"Özür dilerim." dedi Sakura utangaç bir tavırla. 

Sasuke ofladı. "Özür dilemeyi bırak, bu çok sinir bozucu."

Sakura hafif bir gülümseme sundu. "En azından hala aynısın."

"Hn," Sasuke yere derme çatma bir yatak yapmadan önce Naruto'nun aldığı battaniyelerin geri kalanını aldı.

"Ne yapıyorsun?" Sakura endişeyle sordu.

Kakashi ekibine gülümsedi. "Size arkadaşlık ediyorum. İyi uykular çocuklar."

"Hai!" Naruto, Sasuke'nin hazırladığı diğer yatağa dalmadan önce sırıttı, yetişkin odadan çıkarken sensei'sine el salladı, ışığı ve kapıyı arkasından kapattı.

Gerçekten büyük bir aile oluyorlardı.

◾◽◾◽◾◽

"Ohaiyo, sevimli astlarım." 

"Ah...beş dakika daha."

"Kalk, Naruto."

"Hey, dostum!"

"Kalk, usuratonkachi." 

"Sessiz olun iki aptal!"

"Sakura, kalkmamız gerekiyor."

"Uchiha, umurumda değil-"

"Kötü dil yok!" Kakashi kızın pembe saçlarını karıştırmadan önce sözünü kesti. "Ama senin de kalkman gerekiyor."

"Fiiiiin!" Sakura inleyerek vücudunu yatağından kaldırdı. Aynaya baktığında irkilen Sakura, gözlerinin altındaki koyu torbaları ve yüzünün solgun olduğunu gördü. Bir kabusa benziyordu, çok daha azının içinde olduğu için.

Kakashi, kızın tuvalete doğru ilerlemesini ve genininin geri kalanına dönmesini keyifle izledi. "Kalkın çocuklar. Eve gidiyoruz."

"Ev." Naruto donuklaştı ama bunun altında yatan acı bir ton vardı. Elbette. Kakashi köylülerin küçük sarışını nasıl dövdüklerini hatırladı, muhtemelen bu yüzden boyu bu kadar bodurdu. (Kakashi'nin gölge klonunun birkaç köylüyü yenmesine izin vermesi mümkün değildi, hayır.)

Kakashi kapalı göz gülümsemesiyle gülümsedi. "Sana ramen alacağım."

"Arigato sensei!" Naruto anında heyecanlandı ve her şeyi temizlemeye başladı.

Sasuke esneyerek gözlerini devirdi. "Ohaiyo, sensei."

"Ohaiyo" diye yanıtladı Kakashi. "Her şeyi hazırlamak için en fazla bir saatiniz var. Kahvaltıyı unutmayın!"

Gümüş saçlı jonin mutfağa geri dönerek Tsunami'ye yardım teklif etti, o da kibarca reddetti. Ancak Tsunami kahvaltıyı yemek masasına koyamadan kapı çarptı ve zavallı ahşap kapı neredeyse menteşelerinden fırlayacaktı.

Tsunami azaldı. 

"Gato."

◾◽◾◽◾◽

Yazarın notu

Sadece saçma sapan yazdığımı hissediyorum. Sanki oyalanıyormuşum gibi hissediyorum ama ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. Her neyse, bir sonraki bölümüm hikayeyi yeniden rayına oturtacak! Yay!

Lütfen oy verin ve yorum yapın!

~