When The World Turns Grey

Hoofdstuk 8

Tijdsprong 3 weken

Michael POV

Er is de afgelopen 3 weken een boel gebeurt, maar het belangrijkste is dat Sara steeds meer voor ons open is gaan staan. Eten is elke maaltijd opnieuw weer een gevecht wat zwaar bij iedereen op de schouders leunt, maar ze geeft ons ook steeds meer een kijkje in haar manier van denken. Gisteren was het erg gezellig, maar vannacht.. het ging weer mis. Ik lig in bed rustig te slapen als ik plots wakker schrik van een hard gegil. Ik spring gedesoriënteerd uit bed en probeer mij gedachten op een rijtje te zetten. Sara schiet er door mijn hoofd. Ik loop in mijn boxer de kamer uit, en zie dat Ashton ook al met een geschrokken blik in zijn deuropening staat. Ik ren naar Sara's deur, open hem en stap naar binnen. Sara zit met haar rug tegen de muur aan het hoofd van haar bed. Ze heeft haar handjes op haar oren, en haar ogen stijf dicht geknepen. Ze blijft maar gillen en wiegt op en neer waardoor haar hoofd keer op keer hard tegen de muur slaat. Ik en Ashton rennen allebei naar haar toe. Ik ga naast haar zitten en sla mijn armen en benen om haar heen. Ze houd haar ogen dicht en zodra ze mijn aanraking voelt begint ze voluit te schreeuwen. Ashton gaat aan de andere kant van haar zitten en houd haar hoofd tegen met zijn hand. We kijken elkaar met bezorgde ogen aan. Na nog is 10 minuten, en Calum en Luke die inmiddels ook in de kamer staan, stopt ze eindelijk met schreeuwen en gaat ze uitgeput tegen me aanhangen. "Dit is de eerste nachtmerrie weer sinds 3 weken, maar is dit normaal?" vraagt Ashton zacht. Ik schud mijn hoofd en wrijf met mijn hand over de bult op haar achterhoofd. Ze krimpt ineen. Ik sla mijn armen stevig om haar heen en samen gaan we rustig in de kussens liggen. Aston en ik blijven allebei bij haar in haar grote bed. Luke gooit me wel nog een shirt en een joging broek toe waarna we met zn 3en gaan liggen. "Niet weg gaan he papa..?" fluistert Sara geluidloos. "Nee hoor lief. Ik en papa Michael gaan helemaal nergens heen" antwoord Ash terwijl hij haar een kus op haar hoofd geeft. "morgen praten we even met z'n allen. oke?" fluister ik zacht. ze knikt voorzichtig, schuift haar hoofd op mijn borst en steekt haar duim in haar mond. Dit doet ze alleen als ze verdrietig is, waardoor Ash en ik nog een bezorgde blik met elkaar wisselen voordat ook wij gaan slapen.

Sara POV

Knipperend open ik mijn ogen. ik zie op de wekker dat het pas 06:00 is. Ik voel hoe mijn papa's allebei een arm om me heen geslagen hebben. Ik probeer nog 10 minuutjes om weer terug in slaap te vallen maar geef het dan op. Voorzichtig probeer ik tussen Ashton en Michael uit te glippen. Ik kan een lach niet onderdrukken als ik zie hoe Michael slapend een frons op zijn gezicht krijgt zodra ik zijn arm wegduw, en vervolgens een arm om Ashton's schouders laat zakken. Ik klim van het grote bed, en loop naar mijn badkamer. Ik trek mijn pyjama uit en ga in mijn hemd en onderbroek voor de Full-Lenght spiegel staan, ik glimlach even bij het zien van het 5SOS logo op mijn hempje, maar kijk dan is goed naar mezelf. Haha ja, kijk jij maar is goed. wat heb jij gefaalt afgelopen weken zeg! moet je zien, je blubbert weer helemaal. Ik dahct dat wij een afspraak hadden hmm?? Je zou dun worden. Dun en perfect! en moet je jezelf nu is zien. Dat jij hier nog op deze wereld durft rond te lopen. Botten zijn puur, vet hangt eraan als een parasiet, en het is een kwestie van tijd voordat de jongens ook niet wat een misslukking jij bent, en je gewoon weer op straat zetten. Een traan rolt over mijn wang terwijl ik haar geschreeuw aanhoor. Verwoed veeg ik hem weg, en geef mezelf een vastberaden knikje in de spiegel. Ik ben geen teleurstelling, en ik zal perfect worden. Ik loop naar mijn kast waar ik een simpel paar gympen, een joggingbroek en een sweater met capuchon aantrek. Ik schrijf nog even een briefje voor mijn Papa's.

Ik ben even een rondje lopen. Gewoon een blokje om. Het is nu 06:25. Ik ben om 07:00 wel terug.

Kus, Sara