Isa POV
Het duurt 3 dagen voordat mijn Papa's me eindelijk weer toestemming geven om een beetje door het huis te lopen. Ik drentel een beetje door de gangen boven terwijl de jongens beneden bezig zijn met een Twitcam. Ik blijf staan voor de deur met de muzieknoot erop en loop naar binnen. Ik kijk om me heen naar de grote verzameling instrumenten, en besluit om achter de piano te gaan zitten. Mijn vingers raken de toetsen aan en bij het horen van de klanken komt er een glimlach op mijn gezicht. Ik pak het schrijfblok en de pen van de piano en schrijf een aantal woorden op. Ik begin er zachjtes een soort melodietje bij te bedenken en die op de piano te spelen maar dat is moeilijker dan verwacht. Na meer dan 2 uur staan er een compleet lied op papier en heb ik stickers op de noten op de piano geplakt. Ik ga nog een keer met mijn ogen over de tekst, en zie mijn gedachten van afgelopen 3 weken hier op papier staan. Ik zet het kladblok met de tekst op de plank en begin de noten aan te slaan. Ik begin mijn eigen tekst te zingen.
Another day, of painted walls and football on the TV.
No one sees me
I fade away, lost inside a memory of someone's life
It wasn't mine
I was already missing before the night I left
Just me and my shadow and all of my regrets
Who am I? Who am I when I don't know myself?
Who am I? Who am I? Invisible
Wasted days, dreaming of the times I know I can't get back
It seems I just lost track
Looking on as all of life's colours seem to fade to grey
I just walked away
I was already missing before the night I left
Just me and your shadow and all of my regrets
Who am I? Who am I when I don't know myself?
Who am I? Who am I? Invisible
Who am I? Who am I when I don't know myself?
Who am I? Who am I? Invisible
Who am I? Who am I when I don't know myself?
Who am I? Who am I? Invisible
Another day, the walls are built to keep me safe
I can't escape, it's too late
Plots hoor ik 4 paar handen klappen achter me. Verschrikt draai ik me om en zie mijn Papa's staan. Ze hebben alle 4 tranen in hun ogen wat ze een verbaasde blik van mij oplevert. Papa Calum loopt naar voren en slaat zijn armen om me heen terwijl ik hem nog een keer hoor snikken. "Dat was prachtig saartje, we zijn echt heel trots op je. Ik wist helemaal niet dat je dat kon maar je verbaasd ons elke dag weer opnieuw met je talenten" Ik krijg een rood hoofd en staar naar de grond "Het was niet echt de bedoeling dat jullie het zouden horen, sorry" fluister ik zachtjes. Ik sta op en loop beschaamd door de deuropening terug naar beneden, en ga terug op de bank zitten. Ik pak mijn telefoon van de tafel en scrol er wat doorheen. Bij de foto van mij en de jongens blijf ik even staan en kijk naar mezelf. Ik lach maar lach ik wel echt? ik zie er leeg uit. verdrietig. ik probee
JE LEEST
When The World Turns Grey
FanfictionSara is een meisje van 13. Op een dag wordt ze geadopteerd door dé 5 Seconds Of Summer. Maar ze heeft een donker verleden, waar ze nooit over praat. Kunnen de jongens haar redden van zichzelf voor het te laat is. TRIGGER WARNING: CONTAINS ANOREXIA...
