When The World Turns Grey

Hoofdstuk 25

Luke POV

Zodra de amblance weg rijd, rennen Ashton, Michael en ik naar onze huurauto. Ash gaat achter het stuur zitten, en voor dat iedereen goed en wel zit, trapt hij het gaspedaal vol in en racen we de oprit af. In no time zijn we in het ziekenhuis. In de wachtkamer zien we Calum zitten met zijn hoofd in zijn handen.  Zodra we bij hem zijn staat hij op en zoekt troost bij Ashton, die hevig probeert zich sterk te houden, maar waarbij ook de tranen stromen. "Ze lieten me niet bij haar blijven. Ze hadden het over een vergiftiging ofzo.. en ik.. ik.." Probeert Calum hortend en snikkend te vertellen, maar uiteindelijk stopt hij met praten en begint met hevige snikken te huilen. Zodra hij weer een beetje is gekalmeert gaan we met z'n allen op de stoelen in de wachtkamer zitten. Vol spanning en zorgen over onze kleine meid.

3th Person POV

DE dokter komt uit de intensive Care Unit met een zucht, en loop naar de wachtkamer waar de 4 jongens nu al 2 uur in spanning zitten te wachten. Zodra ze hem zien springen ze op en beginnen hem met vragen te bekogelen. Is ze oke?! Leef ze nog?! Hoe gaat het met haar. De dokter legt ze met een gebaar het zwijgen op. "Ik vrees dat ik geen goed nieuws heb. Ze leeft maar dat is ook het enige goede wat ik kan brengen. Haar lichaam is zwaar aangetast door de hoeveelheid bloedverlies, en in de ambulance is ze al in shock geraakt door het gebrek aan bloed. We hebben haar extra bloed proberen te geven maar haar lichaam reageert er niet goed op als gevolg van de overdosis. Ze heeft een enorme hoeveelheid Temazepam in haar lichaam. Dit is een sterk slaapmiddel waardoor zelfs de kleinste overdosering iemand fataal kan worden. Bovendien is haar lichaam al enorm uitgeput door het gebrek aan voedingsstoffen.. Ik vrees dat ze in een Coma ligt, en de kans dat ze er nog uit komt is.. Op z'n zachts gezegt klein." nadat de jongens dit horen stort Ashton op zijn knieen op de grond en begint met lange uithalen te huilen. Calum laat zijn voorhoofd tegen de muur leunen en begint en slaat met zijn vuisten op de muur in uit wanhoop, en pijn. Zijn dochter. Zijn Sara, is uiteindelijk toch gebroken. Michael staat daar maar met een lege blik voor zich uit te staren. Onbewust stromen de tranen over zijn wangen. De jongen die normaal altijd in is voor een grap en wat lol voelt nu van binnen alleen nog maar verdriet. Inmiddels is Luke naast Ashton gevallen en smeekt zachtjes. "Alsjeblieft. Alsjeblieft breng haar terug bij ons. Alsjeblieft". De rest van de nacht/ochtend blijven de jongens in de wachtkamer, wachtend op goed of slecht nieuws. Niemand zegt iets. Niemand heeft iets te zeggen. 

A/N

Ik wil jullie even iets vertellen. Als je op dit moment ergens mee kampt.. Depressie, Pesten, Automutilatie, een eetstoornis van wat voor soort dan ook, sombere gedachten, misbruik of wat dan ook waar je last van hebt, en je zit er aan te denken om er een einde aan te maken: Het is nooit de oplossing. Het is een definitieve oplossing voor een tijdelijk probleem.. en het is het niet waard.. je zal gemist worden als je er niet meer zou zijn, ook al voelt dat nu misschien niet zo. Het wordt beter maar je moet er voor vechten. Je moet het duister wegduwen, net zo lang tot jij weer de controle over je leven hebt. Je kan het. Je bent sterk genoeg, dat moet je alleen zelf nog gaan geloven.

Als 5sos zou horen hoeveel mensen uit de 5sosFamily suïcidale gedachten hebben, en zelfmoord zouden plegen zouden zij daar ook stuk aan gaan.

Schroom niet om me een berichtje te sturen als ik je ergens mee kan helpen. Uit ervaring (helaas) weet ik dat het soms aansporing nodig heeft om hulp te vragen, maar ik raad het echt aan. Het werkt. En het is helaas een van de enige dingen die werken. Want je hoeft het niet alleen te doen. Je hebt mensen om je heen die je ondersteunen, je moet ze alleen nog vinden.

XXXXXXXXX Eva