When The World Turns Grey

Hoofdstuk 3

Sara POV

De volgende ochtend wordt ik wakker in een berg van kussens in een prachtig mooie roze kamer. Eventjes weet ik niet meer waar ik ben, maar dan herinner ik me gister weer. Ik ben geadopteerd! Ik krijg meteen weer een klein glimlachje op mijn gezicht als ik er aan denk. Ik sta op uit mijn bed en zie dat het al 10:00 is. Ik schrik. Ik krijg vast straf omdat ik pas zo laat uit bed ben.. Ik open mijn deur en loop op mijn tenen de gang in. Ik zie niemand. Ook als ik even snel naar beneden loop lijkt er nog geen teken van dat er iemand wakker is. Ik loop terug naar boven. Tweifelend ga ik voor de deur van Papa Calum staan maar klop dan toch aan. Ik open voorzichtig de deur, en gluur met mijn hoofd om de hoek. Ik zie papa die nog diep ligt te slapen. Hij heeft de dekens van zich afgeschopt en licht dwars over zijn bed. Ik giechel opgelucht en sluit zo zacht als ik kan de deur. Ik loop terug naar mijn kamer en besluit even lekker een douche te nemen. Ik loop naar mijn badkamer, kleed me uit en stap onder de hete stralen. Ik slaak een zucht van verlichting. Ik was mijn haar met een aardbei ruikende shampoo en gebruik een bijpassende conditioner. Na ongeveer een half uur besluit ik dat het wel is tijd wordt om eruit te stappen. Ik wikkel mijn haar in een handdoek en doe mijn hemd en ondergoed aan. Ik vang een glimp op van mezelf in de badkamer spiegel. Ik blijf staan en staar ernaar tot ik bijna tranen in mijn ogen krijg. Ik wend mezelf af van de spiegel en kleed me aan. Ik trek mijn oude versleten spijkerbroek en een simpel zwart lange mouwen shirt aan. Ik borstel mijn haar uit en laat het los om te drogen. Ik loop naar beneden om mezelf is nuttig te maken. Ik dek de tafel voor 4 personen. Bij mijn eigen plek zet ik alleen een glas neer. Dan begin ik het ontbijt te maken. Ik pers een kan sinaasappelsap, ik maak scrambled eggs, ik rooster broodjes en ik snij fruit in kleine stukjes. Zodra ik bijna klaar ben hoor ik een hels kabaal van de trap komen en voor ik het weet staan er 4 jongens in de keuken. Ze kijken allemaal overdondert naar de gedekte tafel en dan naar mij? "Sara heb jij dit allemaal gemaakt?" vraagt Luke verbaasd en half kwijlend. Ik knik terwijl ik giechel over hun reactie. "Ja maar Sara.." begint Ashton. "wij moeten toch voor jou zorgen, jij niet voor o.." Ik kap hem af door hem een prik in z'n zij te geven en hem lachend op z'n stoel te duwen. Ze vallen allemaal hongerig aan. Ik neem kleine slokjes van mijn glas water en kijk met een glimlach hoe de jongen grapjes zitten te maken tijdens het eten. Maar toch geven ze me allemaal af en toe een beetje een rare blik. Dat komt omdat je er uit ziet als een olifant zegt 'zij'. Ik wordt een beetje ongemakkelijk onder de blikken van de jongens. Uiteindelijk begint Michael te praten. "Uhm Saar, ik denk dat het wel nodig is dat je even wat eet. Je ziet er een beetje bleek uit en je hebt gister avond ook al bijna niks gegeten" Bleek?! Lelijk bedoel hij!  Ik begin meteen een beetje beschaamt te stamelen. "Nee hoor, dankje ik heb niet zo'n heel erg honger" Michael kijkt me een beetje vreemd aan, staat op en pakt een bord uit de kast. Aan tafel vult hij het bord met een stuk toast, een klein beetje ei en een paar stukjes banaan. Hij zet het voor me neer. "Hier, een goed ontbijt is belangrijk, en je moet wel even proeven hoe lekker je eigen kookkunsten zijn" zegt hij met een knipoog. Met grote ogen staar ik naar het bord. Ik tel de calorieën in mijn hoofd. Dat moeten er honderden zijn! Duizenden! Ik kijk weer naar mijn papa's die me allemaal een beetje afwachtend aankijken. Ik voel dat ik hier niet onderuit kom en pak vertwijfeld mijn vork op. Ik begin met de eieren. Ik eet met muizenhapjes en kouw langzaam. Als ik de eiren en de helft van de toast op heb schuif ik mijn bord aan de kant. Ik zet een fake smile op en zeg "ik heb genoeg gehad, dankje". Weer kijken ze me allemaal een beetje vreem aan maar ik wimpel het weg. Nadat we met zn allen hebben opgeruimd loop ik naar boven naar mijn kamer. Ik loop driftig op en neer tot ik me uiteindelijk wanhopig op mn bed laat zakken. Ik laat mijn hoofd in mijn handen hangen en lk zie hoe de tranen kleine vlekjes maken op mijn spijkerbroek. Dan maak ik een besluit. Het moet eruit!! Ik loop naar mijn badkamer, doe de deur dicht en ga op mijn knieën zitten. Behendig steek ik mijn vinger in mijn keel. Ik doe het opnieuw en opnieuw en opnieuw paniekerend dat er iets achterblijft. Plots voel ik 2 sterke armen om mijn middel die me bij de W.C wegtrekken. Ik begin te schreeuwen. "Nee! Nee alsjeblieft laat me! Het moet!!" 

A/N

ooeehh een kleine cliffhanger voor het weekend aan. Vote en Comment please